αὐτόκτιτος

English (LSJ)

ον, (κτίζω)

   A self-produced, i.e. made by nature, natural, αὐτόκτιτ' ἄντρα A.Pr.303; αὐ. δόμους S.Fr.332.

Greek (Liddell-Scott)

αὐτόκτῐτος: -ον, (κτίζω) ὁ αὐτομάτως γενόμενος, ὁ ἐκ φύσεως σχηματισθείς, πετρηρεφῆ αὐτόκτιτ’ ἄντρα Αἰσχύλ. Πρ. 301· «αὐτοκτί[σ]τους δόμους· οὐ κατεσκευασμένους, ἀλλ’ ἐκ ταὐτομάτου γεγενημένους, ἢ τοὺς οἰκουμένους. Σοφοκλῆς Κηδαλίωνι» Ἡσύχ. (Σοφ. Ἀποσπ. 306).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
fondé de soi-même, càd naturel.
Étymologie: αὐτός, κτίζω.

Spanish (DGE)

-ον originado por sí mismo, natural ἄντρα A.Pr.301.

Greek Monolingual

αὐτόκτιτος, -ον (AM)
αυτός που σχηματίστηκε από μόνος του, που δεν είναι κτίσμα ή δημιούργημα κανενός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτο- + -κτιτος < κτίζω.

Greek Monotonic

αὐτόκτῐτος: -ον (κτίζω), αυτός που γίνεται αυτομάτως, δηλ. φυσικός, ο εκ φύσεως, ἄντρα, σε Αισχύλ.

Russian (Dvoretsky)

αὐτόκτῐτος: естественный, природный (ἄντρα Aesch.).

Middle Liddell

κτίζω
self-produced, i. e. natural, ἄντρα Aesch.