κεφαλωτός: Difference between revisions
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1") |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=kefalotos | |Transliteration C=kefalotos | ||
|Beta Code=kefalwto/s | |Beta Code=kefalwto/s | ||
|Definition=ή, όν, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> | |Definition=ή, όν, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> [[with a head]], [[headed]], <span class="bibl">Arist.<span class="title">Cat.</span>7a16</span>; of plants [[with a head]], πράσον Dsc.2.149, cf. Epaenet. ap. <span class="bibl">Ath.9.371e</span>, Mnesith. Cyz. ap. Orib.inc.<span class="bibl">15.18</span>, <span class="title">Gp.</span>12.1.8: Subst. -ωτόν (sc. <b class="b3">πράσον</b>), τό, <span class="bibl"><span class="title">BGU</span>1120.16</span> (i B.C.); also, of a bolt, [[with a flat head]], περόνη κ. <span class="bibl">Ph. <span class="title">Bel.</span>76.3</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 17:20, 1 July 2020
English (LSJ)
ή, όν,
A with a head, headed, Arist.Cat.7a16; of plants with a head, πράσον Dsc.2.149, cf. Epaenet. ap. Ath.9.371e, Mnesith. Cyz. ap. Orib.inc.15.18, Gp.12.1.8: Subst. -ωτόν (sc. πράσον), τό, BGU1120.16 (i B.C.); also, of a bolt, with a flat head, περόνη κ. Ph. Bel.76.3.
German (Pape)
[Seite 1428] mit einem Kopfe versehen, kopfartig, von Knollengewächsen, wie Knoblauch, Ath. XI, 371 e, Theophr. u. A.
Greek (Liddell-Scott)
κεφᾰλωτός: -ή, -όν, ἔχων κεφαλήν, Ἀριστ. Κατηγ. 7. 12· ἐπὶ φυτῶν ἐχόντων κεφαλήν, οἷον τὸ σκόροδον, Διοσκ. 2. 179, Ἀθήν. 371Ε.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α κεφαλωτός, -ή, -όν)
(κυρ. για καρφιά) αυτός που είχει κεφάλι ή εξόγκωμα που μοιάζει με κεφάλι
νεοελλ.
1. το ουδ. ως ουσ. το κεφαλωτό (ενν. οστό)
οστάριο του δεύτερου στοίχου τών οστών του καρπού μεταξύ ελάσσονος, πολύγωνου και αγκιστρωτού
2. βοτ. το αρσ. ως ουσ. ο κεφαλωτός
γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών της οικογένειας κεφαλωτίδες
αρχ.
1. αυτός που έχει κεφάλι
2. το ουδ. ως ουσ. τo κεφαλωτόν
το πράσο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κεφαλή + επίθημα -ωτός (πρβλ. αγκυλ-ωτός, ελικ-ωτός)].
Russian (Dvoretsky)
κεφᾰλωτός: имеющий голову (ζῷον Arst.).
