αἱμοβόρος

English (LSJ)

ον, A blood-sucking, of certain insects, Arist.HA596b13; γαστέρας αἱ., of serpents, greedy of blood, Theoc.24.18; ἔχιδνα IG4.620.4 (Argos); λύκος βλέπων -βόρον Alciphr.3.21.

Greek (Liddell-Scott)

αἱμοβόρος: -ον, ὁ βιβρώσκων, μυζῶν αἷμα, ἐπὶ ἐντόμων τινῶν, Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 8. 11. 1· γαστέρας αἱμ. ἐπὶ ὄφεων = ἀκόρεστος αἵματος, Θεόκρ. 24. 18· ἔχιδνα Συλλ. Ἐπιγρ. 1152.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui se nourrit de sang.
Étymologie: αἷμα, βιβρώσκω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1que chupa o se alimenta de sangre de insectos, Arist.HA 596^b13, serpientes, Theoc.24.18, Man.5.186, lobos, Aesop.296.100b, Alciphr.2.18.2, del buitre τοῦτο ... τὸ ζῶον αἱμοβόρον καὶ σαρκοφάγον Chrys.Iob 5.8
•gener., de una fiera salvaje carnívoro Chrys.Iob 40.5.
2 fig. ansioso de sangre, sanguinario de pers.: Antíoco, LXX 4Ma.10.17, Nabucodonosor, Cyr.H.Catech.2.17, del diablo, Anon.Hier.Luc.49.7
•sanguinarium, Gloss.3.431.
II adv. -ως sanguinariamente, con sed de sangre ἤκουσεν αἱμοβόρως ὁ ἀνήμερος λαός la salvaje muchedumbre escuchó con sed de sangre de los judíos al oír a Cristo en casa de Pilatos, Rom.Mel.20.ιγʹ.1².

Greek Monotonic

αἱμοβόρος: -ον (βορά), αυτός που ρουφά αίμα, άπληστος για αίμα, αιμοδιψής, σε Θεόκρ.

Russian (Dvoretsky)

αἱμοβόρος: питающийся кровью (μύωψ καὶ οἶστρος Arst.; γαστήρ Theocr.).

Middle Liddell

βορά
blood-sucking, greedy of blood, Theocr.