αἰσχυντικός: Difference between revisions
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=ai)sxuntiko/s | |Beta Code=ai)sxuntiko/s | ||
|Definition=ή, όν, [[provocative of shame]], <span class="bibl">Arist.<span class="title">Rh.</span>1384a9</span>. | |Definition=ή, όν, [[provocative of shame]], <span class="bibl">Arist.<span class="title">Rh.</span>1384a9</span>. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">1</b> [[que da vergüenza]] αἰσχυντικόν ἐστι καί, εἰ μὴ μετέχει τις τοῦ ἀγαθοῦ, οὗ πάντες μετέχουσι Anon.<i>in Rh</i>.104.33, cf. 105.2, 13, τὰ αἰσχυντικὰ μόρια las partes pudendas</i>, <i>Et.Gud</i>.355.32S.<br /><b class="num">•</b>subst. τὸ αἰ. τοῦ γυναίου Sch.E.<i>Hipp</i>.345.<br /><b class="num">2</b> prob. [[que tiene vergüenza]], [[tímido]], <i>Cat.Cod.Astr</i>.11(2).138.22. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 15: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />qui cause de la honte.<br />'''Étymologie:''' [[αἰσχύνω]]. | |btext=ή, όν :<br />qui cause de la honte.<br />'''Étymologie:''' [[αἰσχύνω]]. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 12:20, 1 October 2022
English (LSJ)
ή, όν, provocative of shame, Arist.Rh.1384a9.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 que da vergüenza αἰσχυντικόν ἐστι καί, εἰ μὴ μετέχει τις τοῦ ἀγαθοῦ, οὗ πάντες μετέχουσι Anon.in Rh.104.33, cf. 105.2, 13, τὰ αἰσχυντικὰ μόρια las partes pudendas, Et.Gud.355.32S.
•subst. τὸ αἰ. τοῦ γυναίου Sch.E.Hipp.345.
2 prob. que tiene vergüenza, tímido, Cat.Cod.Astr.11(2).138.22.
Greek (Liddell-Scott)
αἰσχυντικός: -ή, -όν, = αἰσχυντηλός, Ἀριστ. Ρητ. 26, 12.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui cause de la honte.
Étymologie: αἰσχύνω.
Greek Monolingual
αἰσχυντικός, -ή, -όν (Α)
αυτός που προκαλεί αισχύνη, ντροπή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ρημ. επίθ. αἰσχυντὸς < αἰσχύνω].
Greek Monotonic
αἰσχυντικός: -ή, -όν (αἰσχύνω), αυτός που προξενεί ή επισύρει αισχύνη, επονείδιστος, σε Αριστ.
Russian (Dvoretsky)
αἰσχυντικός: постыдный, позорный (αἰσχρὸς καὶ αἰ. Arst.).
