εὐδιάλυτος: Difference between revisions
Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />facile à ruiner, à détruire.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[διαλύω]]. | |btext=ος, ον :<br />facile à ruiner, à détruire.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[διαλύω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὐδιάλῠτος:'''<br /><b class="num">1)</b> [[без труда расчленяемый]], [[легко распадающийся]] (Ἑλλὰς ἀσθενὴς καὶ εὐ. Plut.);<br /><b class="num">2)</b> [[легко расторгаемый]] (φιλίαι Arst.);<br /><b class="num">3)</b> [[легко поддающийся уговорам]], [[сговорчивый]] Polyb. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 21: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὐδιάλυτος]], -ον)<br />αυτός που διαλύεται εύκολα, αυτός του οποίου τα μέρη εύκολα διασπώνται ή αποχωρίζονται<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (για χημικές ουσίες) αυτός που διαλύεται εύκολα και σε μικρή [[ποσότητα]] κάποιου διαλυτικού υγρού<br /><b>2.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το ευδιάλυτο</i><br />η [[ευδιαλυτότητα]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για [[παγίδα]]) αυτός που ανοίγεται εύκολα («εἰς γαλεάγρας θηρίων εὐδιαλύτους», <b>Στράβ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που ανασκευάζεται, που αναιρείται εύκολα («εἰσὶ δὲ κακίαι λόγων ρητορικῶν [[τότε]] εὐδιάλυτα λέγειν καὶ τὰ ἀντίστροφα», Διον. Αλ.)<br /><b>3.</b> (για [[τροφή]]) [[εύπεπτος]]<br /><b>4.</b> αυτός που συζητά και συμβιβάζεται εύκολα.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ρηματ. επίθ. του ρ. [[ευδιαλύομαι]]]. | |mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὐδιάλυτος]], -ον)<br />αυτός που διαλύεται εύκολα, αυτός του οποίου τα μέρη εύκολα διασπώνται ή αποχωρίζονται<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (για χημικές ουσίες) αυτός που διαλύεται εύκολα και σε μικρή [[ποσότητα]] κάποιου διαλυτικού υγρού<br /><b>2.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το ευδιάλυτο</i><br />η [[ευδιαλυτότητα]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για [[παγίδα]]) αυτός που ανοίγεται εύκολα («εἰς γαλεάγρας θηρίων εὐδιαλύτους», <b>Στράβ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που ανασκευάζεται, που αναιρείται εύκολα («εἰσὶ δὲ κακίαι λόγων ρητορικῶν [[τότε]] εὐδιάλυτα λέγειν καὶ τὰ ἀντίστροφα», Διον. Αλ.)<br /><b>3.</b> (για [[τροφή]]) [[εύπεπτος]]<br /><b>4.</b> αυτός που συζητά και συμβιβάζεται εύκολα.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ρηματ. επίθ. του ρ. [[ευδιαλύομαι]]]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:10, 3 October 2022
English (LSJ)
ον, A easy to undo or open, of traps, Str.6.2.6. 2 easy to dissolve or break up, gloss on ὑποψάθυρος, Gal.16.762: metaph., φιλίαι Arist.EN1156a19, cf. Ph.1.379; Ἑλλάς Plu.Phil.8. 3 easy to solve or refute, D.H. Rh.9.5, Hermog.Meth.22. 4 easy to dissolve, and so to digest, Hices. ap. Ath.3.87e. II easy to reconcile, Plb.29.11.5.
German (Pape)
[Seite 1061] leicht aufzulösen, zu trennen; φιλία Arist. eth. 8, 3; γαλεάγραι Strab. VI, 273; Ἑλλὰς ἀσθενὴς καὶ εὐδ. Plut. Philp. 8; leicht zu versöhnen, Pol. 29, 5, 5; – leicht zu verdauen, von Speisen, Ath. III, 87 e; – leicht zu widerlegen, Rhett.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
facile à ruiner, à détruire.
Étymologie: εὖ, διαλύω.
Russian (Dvoretsky)
εὐδιάλῠτος:
1) без труда расчленяемый, легко распадающийся (Ἑλλὰς ἀσθενὴς καὶ εὐ. Plut.);
2) легко расторгаемый (φιλίαι Arst.);
3) легко поддающийся уговорам, сговорчивый Polyb.
Greek (Liddell-Scott)
εὐδιάλῠτος: -ον, εὐκόλως ἀνοιγόμενος, ἐπὶ γαλεάγρας, Στράβ. 273. 2) εὐκόλως διαλυόμενος, φιλία Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 8. 3, 3· Ἑλλὰς Πλούτ. Φιλοπ. 8. 3) εὐκόλως ἀνασκευαζόμενος, ἀναιρούμενος, Διον. Ἁλ. π. Ρητ. 9. 5, Ἑρμογ. 4) εὐκολοχώνευτος Ἀθήν. 87 Ε. ΙΙ. εὐκόλως διαλλαττόμενος, Πολύβ. 29. 5, 5.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ εὐδιάλυτος, -ον)
αυτός που διαλύεται εύκολα, αυτός του οποίου τα μέρη εύκολα διασπώνται ή αποχωρίζονται
νεοελλ.
1. (για χημικές ουσίες) αυτός που διαλύεται εύκολα και σε μικρή ποσότητα κάποιου διαλυτικού υγρού
2. το ουδ. ως ουσ. το ευδιάλυτο
η ευδιαλυτότητα
αρχ.
1. (για παγίδα) αυτός που ανοίγεται εύκολα («εἰς γαλεάγρας θηρίων εὐδιαλύτους», Στράβ.)
2. αυτός που ανασκευάζεται, που αναιρείται εύκολα («εἰσὶ δὲ κακίαι λόγων ρητορικῶν τότε εὐδιάλυτα λέγειν καὶ τὰ ἀντίστροφα», Διον. Αλ.)
3. (για τροφή) εύπεπτος
4. αυτός που συζητά και συμβιβάζεται εύκολα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ρηματ. επίθ. του ρ. ευδιαλύομαι].
