εὐοῖ: Difference between revisions
Δίωκε δόξην καὶ ἀρετήν, φεῦγε δὲ ψόγον → Virtutem sequere et laudem, fuge famam malam → Verfolge Ruhm und Tüchtigkeit, doch Tadel flieh
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>interj.</i><br />évoé, <i>cri des Bacchantes</i>.<br />'''Étymologie:''' cf. [[εὐαί]]. | |btext=<i>interj.</i><br />évoé, <i>cri des Bacchantes</i>.<br />'''Étymologie:''' cf. [[εὐαί]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὐοῖ:''' interj. эвоэ! (вакхический возглас) Trag., Arph. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''εὐοῖ:''' επιφών. των οργιαστών του Βάκχου, Λατ. [[evoe]], σε Σοφ. κ.λπ. | |lsmtext='''εὐοῖ:''' επιφών. των οργιαστών του Βάκχου, Λατ. [[evoe]], σε Σοφ. κ.λπ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=<br />Bacchanalian [[exclamation]], Lat. [[evoe]], Soph., etc. | |mdlsjtxt=<br />Bacchanalian [[exclamation]], Lat. [[evoe]], Soph., etc. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:19, 3 October 2022
English (LSJ)
( εὐοἵ A.D.Synt.320.1, cf. Lat. euhoe), exclamation used in the cult of Dionysus, Ar.Lys.1294 (lyr.), etc.; cf. εὐαί, εὐάν: εὐοῖ σαβοῖ D.18.260: as an interjection, ἀναταράσσει—εὐοῖ—μ' ὁ κισσός S.Tr.219 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1084] bacchischer Jubelruf, Naturlaut, juchhei! Tragg., Ar. u. Sp. Über die Interaspiration εὐοἵ vgl. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 323. Vgl. auch Giese Aeol. Dial. p. 313.
French (Bailly abrégé)
interj.
évoé, cri des Bacchantes.
Étymologie: cf. εὐαί.
Russian (Dvoretsky)
εὐοῖ: interj. эвоэ! (вакхический возглас) Trag., Arph.
Greek (Liddell-Scott)
εὐοῖ: ἐπιφώνησις βακχευόντων, Λατ. evoe, ὡς τὸ αἰαί, ἀναταράσσει εὐοῖ μ’ ὁ κισσὸς Σοφ. Τρ. 219, κτλ., ἴδε Φώτ. ἐν λέξ.
Greek Monolingual
εὐοῑ και εὐοὶ και εὐαὶ και εὐαί και εὖα και εὐάν (Α)
επιφώνημα διονυσιακού ενθουσιασμού και χαράς τών ακολούθων του Βάκχου («αἴρεσθ' ἄνω, ἰαί, ὡς ἐπὶ νίκῃ, ἰαί. Εὐοῑ, εὐοῑ, εὐαῑ, εὐαῑ», Αριστοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για ονοματοποιημένες επιφωνηματικές κραυγές που ακούγονταν στις διονυσιακές τελετές. Τα επιφων. evohe (= εὐοί) και evhān (= εὐάν) είναι δάνεια της Λατινικής από την Ελληνική. Η παραλλαγή εὖα του επιφων. παρήγαγε το ρ. εὐάζω και το επίθ. εὔϊος].
Greek Monotonic
εὐοῖ: επιφών. των οργιαστών του Βάκχου, Λατ. evoe, σε Σοφ. κ.λπ.
Middle Liddell
Bacchanalian exclamation, Lat. evoe, Soph., etc.
