θυμαίνω: Difference between revisions
τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας· μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται. (2Thess 2:7) → For the mystery of lawlessness is already at work — just at work until the one who is now constraining it is taken out.
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=être irrité, τινι contre qqn.<br />'''Étymologie:''' [[θυμός]]. | |btext=être irrité, τινι contre qqn.<br />'''Étymologie:''' [[θυμός]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''θῡμαίνω:''' (fut. θυμᾰνῶ) гневаться, сердиться (ἐς ἀλλήλους Hes.): θ. τινί Arph. сердиться на кого-л. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''θῡμαίνω:''' μέλ. <i>-ᾰνω</i> ([[θυμός]]), είμαι οργισμένος, θυμωμένος, σε Ησίοδ., Αριστοφ. | |lsmtext='''θῡμαίνω:''' μέλ. <i>-ᾰνω</i> ([[θυμός]]), είμαι οργισμένος, θυμωμένος, σε Ησίοδ., Αριστοφ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=θῡμαίνω, [[θυμός]]<br />to be [[wroth]], [[angry]], Hes., Ar. | |mdlsjtxt=θῡμαίνω, [[θυμός]]<br />to be [[wroth]], [[angry]], Hes., Ar. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:35, 3 October 2022
English (LSJ)
Ep.impf. θυμαίνεσκον A.R.3.1326: (θυμός):—to bewroth, angry, Hes.Sc.262, Ar.Nu.610; τινι at one, ib.1478, Eup.191.
German (Pape)
[Seite 1222] zürnen; ὄμμασι θυμήνασαι Hes. Sc. 262; τινί, auf Jemand, Ar. Nubb. 1478. Das med. bei Hesych. erkl. ὀργίζεται.
French (Bailly abrégé)
être irrité, τινι contre qqn.
Étymologie: θυμός.
Russian (Dvoretsky)
θῡμαίνω: (fut. θυμᾰνῶ) гневаться, сердиться (ἐς ἀλλήλους Hes.): θ. τινί Arph. сердиться на кого-л.
Greek (Liddell-Scott)
θῡμαίνω: μέλλ. -ᾰνῶ, (θυμὸς) ὀργίζομαι, θυμώνω, ὄμμασι θυμήνασαι Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 262, Ἀριστοφ. Νεφέλ. 609· τινί, ἐναντίον τινός, αὐτόθι 1478, Εὔπολ. ἐν Μαρ. 21.
Greek Monolingual
θυμαίνω (ΑΜ) θυμός (ενεργ
και μέσ.) οργίζομαι, θυμώνω.
Greek Monotonic
θῡμαίνω: μέλ. -ᾰνω (θυμός), είμαι οργισμένος, θυμωμένος, σε Ησίοδ., Αριστοφ.
