συνήκοος: Difference between revisions
Ξένοις ἐπαρκῶν τῶν ἴσων τεύξῃ ποτέ → Bene de extero quid meritus exspectes idem → Hilf Fremden und dereinst wird Gleiches dir geschehn
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(<\/b>) ([a-zA-ZÀ-ÿŒ'œ ]+) <i>" to "$1 $2 <i>") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=synikoos | |Transliteration C=synikoos | ||
|Beta Code=sunh/koos | |Beta Code=sunh/koos | ||
|Definition= | |Definition=συνήκοον, ([[ἀκοή]]) [[hearing together]], οἱ σ. τῶν λόγων Pl.''Lg.''711e; <b class="b3">τῷ κορυφαίῳ σ.</b> [[as able to hear]] as the first, Plu.2.678e. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
Revision as of 11:06, 25 August 2023
English (LSJ)
συνήκοον, (ἀκοή) hearing together, οἱ σ. τῶν λόγων Pl.Lg.711e; τῷ κορυφαίῳ σ. as able to hear as the first, Plu.2.678e.
French (Bailly abrégé)
οος, οον;
1 qui entend ou écoute avec, gén.;
2 qui prête l'oreille à, qui obéit à, τινι.
Étymologie: ἀκούω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
συνήκοος -οον [συνακούω] die ook hoort, die mede hoort, met gen. iets.
German (Pape)
mithörend; τῶν λόγων, Plat. Legg. IV.711e; τῷ κορυφαίῳ, im Stande den Chorführer mitzuhören, Plut. Symp. 5.5.1, und öfter.
Russian (Dvoretsky)
συνήκοος:
1 вместе слушающий или слышащий (τῶν λόγων Plat.);
2 вместе повинующийся (τινι Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
συνήκοος: -ον, (ἀκοὴ) ὁ ὁμοῦ ἀκούων, οἱ συν. τῶν λόγων Πλάτ. Νόμ. 711Ε. τῷ κορυφαίῳ σ., ἱκανὸς νὰ ἀκούσῃ ὅσον καὶ ὁ κορυφαῖος, Πλούτ. 2. 678D. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σελ. 276.
Greek Monolingual
και συνάκοος, -ον, Α
1. αυτός που ακούει κάτι μαζί ή ταυτόχρονα με κάποιον άλλο
2. αυτός που μπορεί να ακούει ομοίως με κάποιον άλλο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + -ηκοος (< ἀκούω), πρβλ. κατ-ήκοος, ὑπ-ήκοος. Το -η- του τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως].
