κακογείτων: Difference between revisions

From LSJ

αἰθὴρ δ᾽ ἐλαφραῖς πτερύγων ῥιπαῖς ὑποσυρίζει (Aeschylus, Prometheus Bound 126) → The bright air fanned | whistles and shrills with rapid beat of wings.

Source
(13_5)
(6_16)
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1299.png Seite 1299]] ονος, ὁ, Unglücksgefährte; Soph. Phil. 689 [[οὐδέ]] τιν' ἐγχώρων κακογείτονα παρ' ᾡ στόνον ἀποκλαύσειεν, keinen Gefährten des Unglücks, od. mit [[στόνος]] verbunden, das Geseufz über das Unglück, das wieder ein unangenehmer Genosse ist, vgl. Lob. Phryn. 601; κακογείτονες ἐχθροί Callim. Cer. 118.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1299.png Seite 1299]] ονος, ὁ, Unglücksgefährte; Soph. Phil. 689 [[οὐδέ]] τιν' ἐγχώρων κακογείτονα παρ' ᾡ στόνον ἀποκλαύσειεν, keinen Gefährten des Unglücks, od. mit [[στόνος]] verbunden, das Geseufz über das Unglück, das wieder ein unangenehmer Genosse ist, vgl. Lob. Phryn. 601; κακογείτονες ἐχθροί Callim. Cer. 118.
}}
{{ls
|lstext='''κᾰκογείτων''': -ον, γεν. ονος, κακὸς [[γείτων]], Καλλ. εἰς Δήμ. 117· ― ἀλλ’ ἐν Σοφ. Φιλ. 692, [[οὐδέ]] τιν’ ἐγχώρων κακογείτονα, δηλ. γείτονα κακῶν, ἢ ἐν κακοῖς, ἵνα ᾖ πλησίον [[αὐτοῦ]] [[ὅταν]] πάσχῃ, ἴδε σημ. Jebb ἐν τόπῳ.
}}
}}

Revision as of 09:34, 5 August 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: κᾰκογείτων Medium diacritics: κακογείτων Low diacritics: κακογείτων Capitals: ΚΑΚΟΓΕΙΤΩΝ
Transliteration A: kakogeítōn Transliteration B: kakogeitōn Transliteration C: kakogeiton Beta Code: kakogei/twn

English (LSJ)

ον, gen. ονος,

   A a bad neighbour, Call.Cer.118.    2 οὐδέ τιν' ἐγχώρων κακογείτονα neighbour to his misery, S.Ph.692 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 1299] ονος, ὁ, Unglücksgefährte; Soph. Phil. 689 οὐδέ τιν' ἐγχώρων κακογείτονα παρ' ᾡ στόνον ἀποκλαύσειεν, keinen Gefährten des Unglücks, od. mit στόνος verbunden, das Geseufz über das Unglück, das wieder ein unangenehmer Genosse ist, vgl. Lob. Phryn. 601; κακογείτονες ἐχθροί Callim. Cer. 118.

Greek (Liddell-Scott)

κᾰκογείτων: -ον, γεν. ονος, κακὸς γείτων, Καλλ. εἰς Δήμ. 117· ― ἀλλ’ ἐν Σοφ. Φιλ. 692, οὐδέ τιν’ ἐγχώρων κακογείτονα, δηλ. γείτονα κακῶν, ἢ ἐν κακοῖς, ἵνα ᾖ πλησίον αὐτοῦ ὅταν πάσχῃ, ἴδε σημ. Jebb ἐν τόπῳ.