εἶεν: Difference between revisions
(6_2) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 4: | Line 4: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εἶεν''': [[μόριον]] ἔχον συγγένειαν πρὸς τὸ εἶα, ὡς τὸ [[ἔπειτεν]] πρὸς τὸ [[ἔπειτα]], ἀλλ’ ἐν χρήσει μόνον ἐν Ἀττ. διαλόγῳ ἐπὶ μεταβάσεως ἀπὸ ζητήματός τινος εἰς τὸ ἑπόμενον· καλά! πολύ καλά! Λατ. Fac ita essse! Τραγ.· [[εἶεν]]· τί [[δῆτα]]...; Σοφ. Ἠλ. 534· [[εἶεν]]· καὶ δὴ τεθνᾶσι Εὐρ. Μήδ. 386· αἱ φράσεις ἀλλ’ [[εἶεν]], [[εἶεν]] γε, [[εἶεν]] δὴ εἰσὶ σπανιώτεραι. 2) πρὸς δήλωσιν ἀνυπομονησίας, Ἀριστοφ. Νεφ. 176. τὸ [[εἶεν]] εὕρηται ὡς [[σπονδεῖος]] -- ἐν τῇ φράσει [[εἶεν]], [[ἀκούω]] Αὐσχύλ. Χο. 627, Ἀριστοφ. Εἰρ. 663· κεῖται δὲ ὡς ἐκτὸς τοῦ στίχου ἐν Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ. | |lstext='''εἶεν''': [[μόριον]] ἔχον συγγένειαν πρὸς τὸ εἶα, ὡς τὸ [[ἔπειτεν]] πρὸς τὸ [[ἔπειτα]], ἀλλ’ ἐν χρήσει μόνον ἐν Ἀττ. διαλόγῳ ἐπὶ μεταβάσεως ἀπὸ ζητήματός τινος εἰς τὸ ἑπόμενον· καλά! πολύ καλά! Λατ. Fac ita essse! Τραγ.· [[εἶεν]]· τί [[δῆτα]]...; Σοφ. Ἠλ. 534· [[εἶεν]]· καὶ δὴ τεθνᾶσι Εὐρ. Μήδ. 386· αἱ φράσεις ἀλλ’ [[εἶεν]], [[εἶεν]] γε, [[εἶεν]] δὴ εἰσὶ σπανιώτεραι. 2) πρὸς δήλωσιν ἀνυπομονησίας, Ἀριστοφ. Νεφ. 176. τὸ [[εἶεν]] εὕρηται ὡς [[σπονδεῖος]] -- ἐν τῇ φράσει [[εἶεν]], [[ἀκούω]] Αὐσχύλ. Χο. 627, Ἀριστοφ. Εἰρ. 663· κεῖται δὲ ὡς ἐκτὸς τοῦ στίχου ἐν Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<span class="bld">1</span><i>interj.</i><br />eh bien ! <i>marque l’impatience</i>.<br />'''Étymologie:''' pê apparenté à [[εἶα]], mais non opt. de [[εἰμί]].<br /><span class="bld">2</span><i>3ᵉ pl. opt. prés. de</i> [[εἰμί]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:26, 9 August 2017
German (Pape)
[Seite 725] = εἴησαν, optat. praes. zu εἰμί, es mag sein, wird adverbial gebraucht u. bezeichnet den Uebergang von etwas vorläufig nicht weiter zu Erörterndem auf etwas Neues, Plat. oft, vollständig εἶεν, ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω Rep. I, 350 d, so daß das Neue in einen Gegensatz tritt, mit ἀλλά, δέ u. ä. Oft folgt eine Frage, wie Plat. Prot. 312 e; Aesch. Ch. 719; imperat., Soph. El. 534, wo eben so das Folgende als etwas Neues besonders hervorgehoben werden soll, s. ἄγε; – εἶεν ἀκούω, ja doch, ich höre! Aesch. Ch. 655 u. Ar. Pax 663, wo die letzte Sylbe lang Ist.
Greek (Liddell-Scott)
εἶεν: μόριον ἔχον συγγένειαν πρὸς τὸ εἶα, ὡς τὸ ἔπειτεν πρὸς τὸ ἔπειτα, ἀλλ’ ἐν χρήσει μόνον ἐν Ἀττ. διαλόγῳ ἐπὶ μεταβάσεως ἀπὸ ζητήματός τινος εἰς τὸ ἑπόμενον· καλά! πολύ καλά! Λατ. Fac ita essse! Τραγ.· εἶεν· τί δῆτα...; Σοφ. Ἠλ. 534· εἶεν· καὶ δὴ τεθνᾶσι Εὐρ. Μήδ. 386· αἱ φράσεις ἀλλ’ εἶεν, εἶεν γε, εἶεν δὴ εἰσὶ σπανιώτεραι. 2) πρὸς δήλωσιν ἀνυπομονησίας, Ἀριστοφ. Νεφ. 176. τὸ εἶεν εὕρηται ὡς σπονδεῖος -- ἐν τῇ φράσει εἶεν, ἀκούω Αὐσχύλ. Χο. 627, Ἀριστοφ. Εἰρ. 663· κεῖται δὲ ὡς ἐκτὸς τοῦ στίχου ἐν Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ.
French (Bailly abrégé)
1interj.
eh bien ! marque l’impatience.
Étymologie: pê apparenté à εἶα, mais non opt. de εἰμί.
23ᵉ pl. opt. prés. de εἰμί.
