ἀνδροκτόνος: Difference between revisions
From LSJ
Θεῶν ὄνειδος τοὺς κακοὺς εὐδαιμονεῖν → Crimen deorum est improbi felicitas → Ein Vorwurf an die Götter ist der Schurken Glück
(6_15) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀνδροκτόνος''': -ον, ([[κτείνω]]) [[ἀνδροφόνος]], ὁ φονεύων ἐν γένει ἄνθρωπον, Ἡρόδ. 4. 110, Σοφ. (;) παρὰ Πλουτ. 2. 35Ε, Εὐρ. Κύκλ. 22. | |lstext='''ἀνδροκτόνος''': -ον, ([[κτείνω]]) [[ἀνδροφόνος]], ὁ φονεύων ἐν γένει ἄνθρωπον, Ἡρόδ. 4. 110, Σοφ. (;) παρὰ Πλουτ. 2. 35Ε, Εὐρ. Κύκλ. 22. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> homicide;<br /><b>2</b> qui tue son mari.<br />'''Étymologie:''' [[ἀνήρ]], [[κτείνω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:41, 9 August 2017
English (LSJ)
ον, (κτείνω)
A man-slaying, murdering, Hdt.4.110, S.Fr.187, E. Cyc.22.
German (Pape)
[Seite 218] den Mann mordend, Her. 4, 110; γυνή Soph. frg. bei Plut. aud. poet. p. 11; menschenmordend, Κυκλωπες Eur. Cycl. 22; ὅπλα Philp. 54 (Plan. 177).
Greek (Liddell-Scott)
ἀνδροκτόνος: -ον, (κτείνω) ἀνδροφόνος, ὁ φονεύων ἐν γένει ἄνθρωπον, Ἡρόδ. 4. 110, Σοφ. (;) παρὰ Πλουτ. 2. 35Ε, Εὐρ. Κύκλ. 22.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 homicide;
2 qui tue son mari.
Étymologie: ἀνήρ, κτείνω.
