εὔβολος: Difference between revisions
Ἐπ' ἀνδρὶ δυστυχοῦντι μὴ πλάσῃς κακόν → Miseri miseriae ne quid affingas mali → Vermehre nicht dem Unglücksraben noch sein Leid
(6_15) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὔβολος''': -ον, (βάλλω) εὐκόλως ἐπιτυγχάνων [[βόλος]], εὐκόλως ἐπιτυγχάνον [[ῥίψιμον]] τοῦ κύβου, [[Μίδας]] ἐν κύβοισιν εὐβολώτατος (τὸ δὲ [[Μίδας]] ἦν [[ὄνομα]] βόλου) Εὔβολος ἐν «Κυβευταῖς» 4, [[Πολυδ]]. Θ΄, 94, Σουΐδ. ἐν λ. [[Μίδας]]: - [[καθόλου]], [[εὐτυχής]], [[ἐπιτυχής]], «[[τυχηρός]]», [[ἄγρη]] Ὀππ. Ἁλ. 3. 71, Ἡλιόδ. 5. 18. - Ἐπίρρ., ἦν γάρ εὐβόλως ἔχων, ἦτο [[εὐτυχής]], διετέλει ἐν εὐτυχίᾳ, Αἰσχύλ. Χο. 696 ([[οὕτως]] ὁ Pors. ἀντὶ εὐβούλως). | |lstext='''εὔβολος''': -ον, (βάλλω) εὐκόλως ἐπιτυγχάνων [[βόλος]], εὐκόλως ἐπιτυγχάνον [[ῥίψιμον]] τοῦ κύβου, [[Μίδας]] ἐν κύβοισιν εὐβολώτατος (τὸ δὲ [[Μίδας]] ἦν [[ὄνομα]] βόλου) Εὔβολος ἐν «Κυβευταῖς» 4, [[Πολυδ]]. Θ΄, 94, Σουΐδ. ἐν λ. [[Μίδας]]: - [[καθόλου]], [[εὐτυχής]], [[ἐπιτυχής]], «[[τυχηρός]]», [[ἄγρη]] Ὀππ. Ἁλ. 3. 71, Ἡλιόδ. 5. 18. - Ἐπίρρ., ἦν γάρ εὐβόλως ἔχων, ἦτο [[εὐτυχής]], διετέλει ἐν εὐτυχίᾳ, Αἰσχύλ. Χο. 696 ([[οὕτως]] ὁ Pors. ἀντὶ εὐβούλως). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui jette (les dés) adroitement;<br /><b>2</b> qui réussit, heureux.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[βάλλω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:57, 9 August 2017
English (LSJ)
ον,
A throwing luckily (with the dice), Μίδας ἐν κύβοισιν εὐβολώτατος Eub.58, cf. Poll.9.94, Suid. s.v. Μίδας: generally, lucky, ἄγρη Opp. H.3.71, Hld.5.18. Adv., ἦν γὰρ -λως ἔχων he was in luck, cj. Pors. for εὐβούλως, A.Ch.696: Comp., πεσσοὶ -ώτερον πίπτοντες Aristaenet. 1.23.
German (Pape)
[Seite 1058] gut werfend, treffend, Hel. 5, 18; – ἄγρη, eine glückliche Jagd, Opp. H. 3, 71; auch vom Brettspiel, πεσσοὶ εὐβολώτερον πίπτοντες Aristaen. 1, 23, die glücklicher fallen; vgl. Poll. 9, 94.
Greek (Liddell-Scott)
εὔβολος: -ον, (βάλλω) εὐκόλως ἐπιτυγχάνων βόλος, εὐκόλως ἐπιτυγχάνον ῥίψιμον τοῦ κύβου, Μίδας ἐν κύβοισιν εὐβολώτατος (τὸ δὲ Μίδας ἦν ὄνομα βόλου) Εὔβολος ἐν «Κυβευταῖς» 4, Πολυδ. Θ΄, 94, Σουΐδ. ἐν λ. Μίδας: - καθόλου, εὐτυχής, ἐπιτυχής, «τυχηρός», ἄγρη Ὀππ. Ἁλ. 3. 71, Ἡλιόδ. 5. 18. - Ἐπίρρ., ἦν γάρ εὐβόλως ἔχων, ἦτο εὐτυχής, διετέλει ἐν εὐτυχίᾳ, Αἰσχύλ. Χο. 696 (οὕτως ὁ Pors. ἀντὶ εὐβούλως).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui jette (les dés) adroitement;
2 qui réussit, heureux.
Étymologie: εὖ, βάλλω.
