πτίσσω

English (LSJ)

Pherecr.183, Ar.Fr.339, Att. πτίττω ib.271 (prob. l.), Luc.Herm.79, v.l. in Pherecr. l.c.: aor.

   A ἔπτῐσα Hdt.2.92:—Pass., aor. ἐπτίσθην Gp.12.23.2, (περι-) Thphr.HP4.4.10: pf. ἔπτισμαι Hp.VM14, Arist.HA595b10:—winnow grain, Hp. l.c. (Pass.), Pherecr. l.c., etc.; πτισσουσῶν ᾠδή the song of women winnowing, Ar.Fr.339.    II bray in a mortar, τὸ ἐκ μέσου τοῦ λωτοῦ Hdt. l.c., cf. D.L.9.59, Luc. l.c. (Cf. Lat. pinso, Skt. piná[snull ][tnull ]i 'pound'.)

German (Pape)

[Seite 810] fut. πτίσω, perf. pass. ἔπτισμαι, Gerste und andere Körner durch Stampfen enthülsen, schroten auf der Mühle, Arist. u. Folgde; Luc. Hermot. 79; übh. zerstampfen, zerschroten, Her. 2, 92; Diogen. L. epigr. (VII, 133). – Das alte Stammwort scheint πισσω zu sein, das lat. pinso, piso, davon πίτυρον.

Greek (Liddell-Scott)

πτίσσω: Φερεκ. ἐν Ἀδήλ. 18, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 267, 323· ἀόρ. ἔπτῐσα Ἡρόδ. 2. 92. - Παθητ., ἀόρ. ἐπτίσθην, (περι-) Θεόφρ.· - πρκμ. ἔπτισμαι, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 7, 1 (πρβλ. περιπτίσσω). Ἐκλεπίζω, ἀποφλοιῶ σῖτον, Ἱππ. περὶ Ἀρχ. Ἰητρ. 9, Φερεκρ., κλπ.· πτισσουσῶν ᾠδή, ᾠδὴ ἣν ᾖδον αἱ εἰς τὴν ἐκλέπισιν ἢ τὸ καθάρισμα τῆς κριθῆς ἀπασχολούμεναι γυναῖκες, Ἀριστοφ. Ἀπομν. 323. ΙΙ. ἐκλεπίζω, ξεφλουδίζω, ἢ κοπανίζω ἐντὸς ὅλμου, τὸ ἐκ μέσου τοῦ λωτοῦ... πτίσαντες ποιεῦνται ἐξ αὐτοῦ ἄρτους ὀπτοὺς Ἡρόδ. 2. 92· - παρὰ Διογ. Λ. 9. 59, Λουκ. Ἑρμότ. 79, δέον νὰ ληφθῇ ἐν τῇ τελευταίᾳ ταύτῃ σημασίᾳ. (Πρβλ. τὸ Σανσκρ. pish (συντρίβω), ὅθεν pish-t-ka (χονδροκοπανιμένοι κόκκοι)· Λατ. pins-ere, pis-tor· Σλαυ. pis-eno (ἄλφιτον)· - ἡ συγγένεια τοῦ πίτυρον δὲν εἶναι τόσον φανερά, ὅρα Curt. Gr. Et. 365b.). - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 432.

French (Bailly abrégé)

f. inus., ao. ἔπτισα, pf. inus.
Pass. pf. ἔπτισμαι;
piler ; broyer, concasser, écraser.
Étymologie: R. Πτισ, plier ; cf. lat. pinsere, pistor.

English (Slater)

πτίσσω πυθμένα πτίξεις (nullo sensu codd.: πτάξεις coni. Edmonds: ποθ' ἥξεις Wil.) fr. 207.