ἀποκλάω: Difference between revisions
ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχθήτω πυρί → after me let earth mix with fire | after my death let all hell break loose | after me, the deluge
(Bailly1_1) |
(big3_6) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<span class="bld">1</span>-ῶ :<br />briser.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[κλάω]]².<br /><span class="bld">2</span><i>att. c.</i> [[ἀποκλαίω]]. | |btext=<span class="bld">1</span>-ῶ :<br />briser.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[κλάω]]².<br /><span class="bld">2</span><i>att. c.</i> [[ἀποκλαίω]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">• Morfología:</b> [aor. part. ἀποκλάς Anacr.93.1]<br /><b class="num">1</b> [[quebrar]], [[partir]], [[romper]] ἰτρίου λεπτοῦ μικρὸν ἀποκλάς Anacr.l.c., τὸ κέρας Str.10.2.19, κλάδου ... ἀποκλωμένου Posidon.241, ἄκρα κορύμβου Nonn.<i>D</i>.12.343, ἥμισυ δὲ πρίστις ἀπεκλάσατο <i>AP</i> 7.506 (Leon.)<br /><b class="num">•</b>en v. pas. χηνίσκον ἀποκεκλασμένον <i>ID</i> 366A.52 (III a.C.), cf. <i>IG</i> 11(2).161B.19 (Delos III a.C.), σὺν ἰστίῳ ἄρμενα πάντα ... ἀποκλασθέντα Theoc.22.14.<br /><b class="num">2</b> en v. med. [[curvarse]] (<i>sc</i>. σκέλος) ἀποκλᾶται Hp.<i>Off</i>.14.<br />v. [[ἀποκλαίω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:15, 21 August 2017
English (LSJ)
A break off, τὸ κέρας Str.10.2.19: aor. 2 part. ἀποκλάς Anacr.17:—Med., AP7.506 (Leon.):—Pass., σὺν ἱστίῳ . . ἄρμεν' ἀποκλασθέντα Theoc.22.14. 2 dress vines, Ar.Fr.109 (unless from ἀπ-οκλάζω (B), q. v.). 3 dub. sens. in Hp.Off.14 (s.v.l.).
ἀποκλάω [ᾱ], v. sub ἀποκλαίω.
German (Pape)
[Seite 307] att. Form für ἀποκλαίω. (s. κλάω), abbrechen, Sp.; dav. ἀποκλάς für ἀποκλάσας Anacr. frg. 16 bei Ath. XI, 472 e, was Andere für subst. = ἀπόκλασμα nehmen.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποκλάω: μέλλ. -άσω, ἀποθραύω, σπάνω τι ἀπό τινος, τὸ κέρας Στράβ. 458· ― μετοχ. ἐνεργ. ἀόρ. β΄ ἀποκλὰς Ἀνακρ. Ἀποσπ. 16: ― Μέσ., Ἀνθ. Π. 7. 506: ― Παθ., σὺν ἱστίῳ ἄρμενα... ἀποκλασθέντα Θεόκρ. 22. 14. 2) κλαδεύω ἀμπέλους, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 163.
French (Bailly abrégé)
1-ῶ :
briser.
Étymologie: ἀπό, κλάω².
2att. c. ἀποκλαίω.
Spanish (DGE)
• Morfología: [aor. part. ἀποκλάς Anacr.93.1]
1 quebrar, partir, romper ἰτρίου λεπτοῦ μικρὸν ἀποκλάς Anacr.l.c., τὸ κέρας Str.10.2.19, κλάδου ... ἀποκλωμένου Posidon.241, ἄκρα κορύμβου Nonn.D.12.343, ἥμισυ δὲ πρίστις ἀπεκλάσατο AP 7.506 (Leon.)
•en v. pas. χηνίσκον ἀποκεκλασμένον ID 366A.52 (III a.C.), cf. IG 11(2).161B.19 (Delos III a.C.), σὺν ἰστίῳ ἄρμενα πάντα ... ἀποκλασθέντα Theoc.22.14.
2 en v. med. curvarse (sc. σκέλος) ἀποκλᾶται Hp.Off.14.
v. ἀποκλαίω.
