ἔκπυρος: Difference between revisions
Τῶν γὰρ πενήτων εἰσὶν οἱ λόγοι κενοί → Haud pondus ullum pauperum verbis inest → Denn der Armen Worte haben kein Gewicht
(6_15) |
(big3_14b) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἔκπῠρος''': -ον, (πῦρ) θερμότατος, [[καυστικός]], καίων, Θεοφρ. π. Φυτ: Αἰτ. 2. 19, 4, Στράβων 697· [[φλογερός]], Μάξ. Τύρ. τ. 2. σ. 2, 21· - οὐδ. πληθ. ὡς ἐπίρρ., τί μ’ ἔκπυρα λούεις; Ἀνθ. Π. 5. 82. | |lstext='''ἔκπῠρος''': -ον, (πῦρ) θερμότατος, [[καυστικός]], καίων, Θεοφρ. π. Φυτ: Αἰτ. 2. 19, 4, Στράβων 697· [[φλογερός]], Μάξ. Τύρ. τ. 2. σ. 2, 21· - οὐδ. πληθ. ὡς ἐπίρρ., τί μ’ ἔκπυρα λούεις; Ἀνθ. Π. 5. 82. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=(ἔκπῠρος) -ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[caliente]], [[que quema]] πολλῷ γὰρ ἐκπυρώτερος ὁ τόπος Thphr.<i>Vent</i>.14, ἡ χώρα Str.15.1.26, 32, [[ἀήρ]] Str.15.3.10, ἥλιος Archig. en Orib.<i>Syn</i>.3.144, [[ἀναθυμίασις]] Gal.19.299, τὸ [[ἀγγεῖον]] Gal.12.732, cf. Mac.Aeg.<i>Serm</i>.B 4.5.1, <i>Hom</i>.40.7, οἱ [[ἄνω]] οὐρανοί, ἔκπυροι ὄντες τὴν φύσιν <i>Corp.Herm.Fr</i>.25.12.<br /><b class="num">2</b> [[que arde fácilmente]] (ξύλα) ἔκπυρά ἐστι καὶ εὔκλαστα Ath.Mech.18.1.<br /><b class="num">3</b> medic. [[febril]] μήτρα Sor.4.2.89.<br /><b class="num">II</b> fig.<br /><b class="num">1</b> [[fiero]], [[irascible]] τρηχεῖς καὶ ἔκπυροι de un tipo de serpientes, Nic.<i>Th</i>.151 (text. dud.).<br /><b class="num">2</b> [[ardiente]] πίστις Gr.Nyss.<i>V.Mos</i>.66.10<br /><b class="num">•</b>neutr. plu. como adv. ἔκπυρα [[en fuego]], [[de modo abrasador]] [[βαλάνισσα]], τί μ' οὕτως ἔκπυρα λούεις; <i>AP</i> 5.82. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:29, 21 August 2017
English (LSJ)
ον,
A burning hot, Str.15.1.26, v.l. in Hdt.4.73; σῶμα Sor.2.54 : metaph., ἵππου βλέμμα Poll.1.192 : neut. pl. as Adv., τί μ' ἔκπυρα λούεις; AP5.81 (v.l. for ἔμπ-).
German (Pape)
[Seite 777] entzündet, brennend heiß, χώρα Strab. XV p. 697; Theophr. vom Winde; ἔκπυρα λούειν, adverbial, Ep. ad. 64 (V, 82); auch ἐκπύρως, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἔκπῠρος: -ον, (πῦρ) θερμότατος, καυστικός, καίων, Θεοφρ. π. Φυτ: Αἰτ. 2. 19, 4, Στράβων 697· φλογερός, Μάξ. Τύρ. τ. 2. σ. 2, 21· - οὐδ. πληθ. ὡς ἐπίρρ., τί μ’ ἔκπυρα λούεις; Ἀνθ. Π. 5. 82.
Spanish (DGE)
(ἔκπῠρος) -ον
I 1caliente, que quema πολλῷ γὰρ ἐκπυρώτερος ὁ τόπος Thphr.Vent.14, ἡ χώρα Str.15.1.26, 32, ἀήρ Str.15.3.10, ἥλιος Archig. en Orib.Syn.3.144, ἀναθυμίασις Gal.19.299, τὸ ἀγγεῖον Gal.12.732, cf. Mac.Aeg.Serm.B 4.5.1, Hom.40.7, οἱ ἄνω οὐρανοί, ἔκπυροι ὄντες τὴν φύσιν Corp.Herm.Fr.25.12.
2 que arde fácilmente (ξύλα) ἔκπυρά ἐστι καὶ εὔκλαστα Ath.Mech.18.1.
3 medic. febril μήτρα Sor.4.2.89.
II fig.
1 fiero, irascible τρηχεῖς καὶ ἔκπυροι de un tipo de serpientes, Nic.Th.151 (text. dud.).
2 ardiente πίστις Gr.Nyss.V.Mos.66.10
•neutr. plu. como adv. ἔκπυρα en fuego, de modo abrasador βαλάνισσα, τί μ' οὕτως ἔκπυρα λούεις; AP 5.82.
