Χρόνος δ' ἀμαυροῖ πάντα κεἰς λήθην ἄγει → Diesque celat omnia atque oblitterat → Die Zeit verdunkelt alles, gibt's dem Vergessen preis
ἰξίον, τὸ (ΑΜ)
μσν.
υποκορ. του ιξός
αρχ.
το φύλλο του φυτού χαμαιλέων ο λευκός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰξία. Με τη μσν. σημασία < ἰξός + υποκορ. κατάλ. -ιον (πρβλ. βιβλ-ίον, παιδ-ίον)].