δυστλήμων
From LSJ
Ἔπαινον ἕξεις, ἂν κρατῇς, ὧν δεῖ κρατεῖν → Laus est, si, quibus est imperandum, tu imperes → Lob hast du, wenn du herrschst, worüber zu herrschen gilt
English (LSJ)
ον, gen. ονος,
A suffering hard things, h. Ap. 532, Orph.Fr.49vi95.
German (Pape)
[Seite 689] ονος, schwer duldend, H. h. Ap. 532 u. op. D., wie Man. 1, 110.
Greek (Liddell-Scott)
δυστλήμων: -ον, ὑποφέρων ἐκ πολλῶν δυσκολιῶν, πολυπαθής, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 532.
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
très malheureux.
Étymologie: δυσ-, τλήμων.
Spanish (DGE)
-ον
mísero, desgraciado ἄνθρωποι h.Ap.532, Orph.Fr.49.95, cf. Man.1.110, χειρὶ τῇ δυστλήμονι prob. en sinécdoque, S.Fr.555.8.
Greek Monolingual
δυστλήμων, -ον (Α)
πολύπαθος, πολύ βασανισμένος.
Greek Monotonic
δυστλήμων: -ον, αυτός που υποφέρει πολλά δεινά, μεγάλες συμφορές, δηλ. πολύπαθος, ταλαίπωρος, σε Ομηρ. Ύμν.
