ἀρειμανής

German (Pape)

[Seite 348] ές, in kriegerischer Wuth, tapfer, χεῖρες p. bei Plut. Rom. 17; Dion. Per. 31, öfter; vgl. Ep. ad. 590 (IX, 210).

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
passionnée pour Arès, càd belliqueux.
Étymologie: Ἄρης, μαίνομαι.

Spanish (DGE)

(ἀρειμᾰνής) -ές

• Prosodia: [ᾰ-]
aguerrido, belicoso, feroz de pers. Ἀριμασποί D.P.31, Οὖννοι AP 9.210.9, μαχηταί Nonn.D.26.42, ἀρειμανέων γένος Ἰνδῶν Nonn.D.26.29, ἔθνος de los habitantes de la Cólquide App.Mith.15, cf. Nonn.D.26.336, γυναῖκες Nonn.D.36.176
•de Ptolomeo, Pamprepius 3.197
•de dioses o elementos divinizados Διόνυσος Nonn.D.24.178, Σιμόεντος Ἀρειμανὲς ... ὕδωρ Nonn.D.23.221, ἀρειμανέων ἀπὸ χειρῶν Simyl.SHell.724.7, θάρσος Nonn.D.21.4.

Greek Monolingual

ἀρειμανής (-οῡς), -ές (Α)
ο αρειμάνιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < άρειος + -μανής < μαίνομαι.

Russian (Dvoretsky)

ἀρειμᾰνής: неистово воинственный (χεῖρες Plut.; sc. γένος Anth.).

Middle Liddell

μαίνομαι
full of warlike frenzy, Anth.