Φλιοῦς
ὁ δ' εὖ ἔρδων θεοὺς ἐλπίδι κυδροτέρᾳ σαίνει κέαρ → but he who does well to the gods cheers his heart with a more glorious hope
English (LSJ)
v. Φλειοῦς.
Greek (Liddell-Scott)
Φλιοῦς: -οῦντος, ὁ, (Φλειοῦς Meist., Φλειοῦντα Βακχυλ. 8, 4 Blass), πόλις Πελοποννήσου, τὸ γένος εἶναι πολλάκις ἄδηλον, ὡς παρ’ Ἡροδ. καὶ Πινδ., ἀλλ’ εἶναι ἀρσ. παρὰ Θουκ. 5. 58, Ξεν. Ἑλλ. 7. 2, 11, ὅπερ ὡς ἰδιαίτερον καὶ ἐξαιρετικὸν σημειοῦται ὑπὸ τοῦ Φωτ. καὶ τοῦ Μεγ. Ἐτυμ. 796, 23· «Φλιοῦντα ἀρρενικῶς οἱ Ἀττικοί. Ξενοφῶν φησιν (ἔνθ’ ἀνωτέρω) «αὖθις δὲ ἐστράτευσαν εἰς τὸν Φλιοῦντα».
French (Bailly abrégé)
v. Φλειοῦς.
Greek Monotonic
Φλιοῦς: -οῦντος, ὁ, ο Φλιούντας, στο βόρειο τμήμα της Πελοποννήσου, σε Ηρόδ., Θουκ.
Russian (Dvoretsky)
Φλῑοῦς: v. l. Φλειοῦς, οῦντος ὁ Флиунт (город в сев.-вост. Пелопоннесе) Her., Thuc., Xen. etc.
Middle Liddell
Φλιοῦς, οῦντος, ὁ,
Phlius, in the North of Peloponnesus, Hdt., Thuc.
