isicium
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
Latin > English
isicium isicii N N :: stuffing; minced meat
Latin > English (Lewis & Short)
isĭcĭum: ii, n., v. insicium.
Latin > French (Gaffiot 2016)
īsĭcĭum, Apic. 2, 37 ; Diocl. 4, 13, et īnsĭcĭum, ĭī, n. (inseco), Varro L. 5, 110 ; Macr. Sat. 7, 8, 1, saucisson, andouille.
Latin > German (Georges)
īsicium, iī, n. (urspr. insicium, v. insico, āre = 1. inseco, s. Macr. sat. 7, 8, 1), ein Gericht von gehacktem Fleisch, Gehacktes, Füllsel, Wurst, gew. im Plur., Varro LL. 5, 110 (wo urspr. Schreibart insicia). Macr. sat. 7, 8, 1. Apul. met. 2, 7 H. Lampr. Heliog. 19, 6. Arnob. 2, 42. Donat. Ter. eun. 2, 2, 26. Apic. 2, 37 sqq.: is. porcinum, Edict. Diocl. 4, 13: isicia bubula, ibid. 4, 14. – vulg. ensicium, Gloss. IV, 232, 18 u. ö. – Nbf. sicium, iī, n., Apic. 2, 41 u. 4, 134. – Dav.: A) īsiciārius, iī, m., der Füllselmacher, Wurstmacher, Hieron. in Rufin. 1, 4 u.a. Testam. porcell. p. 232, 5 B. (am Petron.) = Haupt opusc. 2. p. 181, 21. – B) īsiciātus od. vulg. Nbf. ēsiciātus, a, um, mit Füllsel versehen, gefüllt, pullus, Apic. 8, 384 (Schuch esiciatus): lepus, Apic. 8, 402 (Schuch esiciatus). – Subst., ēsiciāta, ae, f. (sc. caro) = isicium (s. vorher), Anthol. Lat. 176, 4 (1087, 4) u. 225 (1088) lemm.: u. īsiciāta, ōrum, n., Apic. 2, 54. – C) īsiciolum, ī, n., etwas Füllsel, Apic. 2, 48; 4, 175 u.a.