βαρύψυχος
From LSJ
ἔκστασίς τίς ἐστιν ἐν τῇ γενέσει τὸ παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν → what is contrary to nature is any developmental aberration from what is in accord with nature (Aristotle, On the Heavens 286a19)
English (LSJ)
ον,
A heavy of soul, dejected, S.Aj.319, Cat.Cod.Astr.7.198.
German (Pape)
[Seite 435] ἀνήρ, schwermüthig, mißmüthig, Soph. Ai. 312.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
à l’esprit accablé ou abattu ; pusillanime.
Étymologie: βαρύς, ψυχή.
Spanish (DGE)
(βᾰρύψῡχος) -ον
de espíritu pusilánime, ἀνήρ S.Ai.319, cf. Cat.Cod.Astr.7.198.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM βαρύψυχος, -ον)
μσν.- νεοελλ.
βαρύσωμος
αρχ.
βαρύθυμος, σκυθρωπός.
Greek Monotonic
βᾰρύψῡχος: -ον (ψυχή), βαρύθυμος, αποκαρδιωμένος, απελπισμένος, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
βαρύψῡχος: павший духом, малодушный (ἀνήρ Soph.).
Middle Liddell
ψυχή
heavy of soul, dejected, Soph.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
βαρύψυχος -ον βαρύς, ψυχή zwaarmoedig, droevig.
