ἀποκριτέον
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A one must reject, opp. ἐγκριτέον, Pl.R.377c, 413d, cf. Lib.Or.25.53. II one must answer, Pl.Prt.351d, Alc.1.114e, etc.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποκρῐτέον: ῥηματ. ἐπίθ., πρέπει τις νὰ ἀπορρίψῃ, Πλάτ. Πολ. 377C· ἀντίθετον τῷ ἐγκριτέον, αὐτόθι 413D· ἴδε ἀποκρίνω ΙΙΙ. ΙΙ. πρέπει τις νὰ ἀποκριθῇ, ὁ αὐτ. Πρωτ. 351C, Ἀλκ. Ι. 114Ε· ἴδε ἀποκρίνω IV.
Spanish (DGE)
1 hay que rechazar los mitos de contenido malo, Pl.R.377c, cf. 413d
•c. ac. y gen. hay que apartar a los gobernantes que sobornan ἀποκριτέον πράξεως τε καὶ προσηγορίας Lib.Or.25.53.
2 hay que responder οὐκ οἶδα ... εἰ ἐμοὶ ἀποκριτέον ἐστίν Pl.Prt.351d, cf. Alc.1.114e.
Greek Monotonic
ἀποκρῐτέον: ρημ. επίθ. του ἀποκρίνω·
I. αυτό που πρέπει κάποιος να απορρίψει, σε Πλάτ.
II. αυτό που πρέπει κάποιος να απαντήσει, στον ίδ.
