βαλλίον
κείνους δὲ κλαίω ξυμφορᾷ κεχρημένους (Euripides' Medea 347) → I weep for those who have suffered disaster
English (LSJ)
τό, A = φαλλός, Herod.6.69. βαλλιρός, ὁ, v. βάλερος.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
c. φαλλός HDT.
Étymologie: var. phonét., pê thrace, de φαλλός.
Spanish (DGE)
-ου, τό
falo τὰ βαλλί' οὕτως ἄνδρες οὐχὶ ποιεῦσι ... ὀρθά Herod.6.69.
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: φαλλός (Herod.).
Derivatives: From it Βαλλίων PN (Axionik.), Lat. Ballio (Pt.); Thrac. people's name Τρι-βαλλοί? (but s. Detschew, Thrak. Sprachreste 526).
Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin]
Etymology: If cognate with φαλλός, the word is from another language (Thraco-Phrygian?). S. Haas, Wiener Stud. (1958) 161-7. S. also Fur. 172. Here also βά(μ)βαλον αἰδοῖον?
Frisk Etymology German
βαλλίον: {ballíon}
Grammar: n.
Meaning: φαλλός (Herod.).
Derivative: Davon Βαλλίων EN (Axionik.), lat. Ballio (Pt.); auch der thrak. Volksname Τριβαλλοί?
Etymology : Falls βαλλίον, wie ansprechend vermutet worden ist, zu der Sippe von φαλλός gehört, muß es einer anderen indog. Sprache (dem Thrak.-Phrygischen?) angehören. Vgl. Bechtel Dial. 3, 286, Wahrmann Glotta 19, 162. Hierher vielleicht auch βά(μ)βαλον αἰδοῖον, s. d.
Page 1,215
