διπλῇ
ῥεῖα δ' ἀρίζηλον μινύθει καὶ ἄδηλον ἀέξει, ῥεῖα δέ τ' ἰθύνει σκολιὸν καὶ ἀγήνορα κάρφει → easily he humbles the proud and raises the obscure, and easily he straightens the crooked and blasts the proud (Hesiod, Works and Days 6-8)
English (LSJ)
(Dor. διπλεῖ Tab.Heracl.1.109, Leg.Gort.2.7), Adv. A twice, E.Ion760, cj. in S.Ant.725. II twice as much, opp. ἁπλῇ, IG12.6.47; folld. by ἤ, Pl.R.330c.
French (Bailly abrégé)
adv.
1 de deux façons, càd dans les deux sens (contraires);
2 deux fois : διπλῇ ἤ, deux fois autant que.
Étymologie: dat. fém. contr. de διπλόος.
Greek Monolingual
(I)
η (AM διπλῆ)
βλ. διπλός.
(II)
διπλῇ και διπλεῑ (Α)
επίρρ. δύο φορές.
[ΕΤΥΜΟΛ. < διπλούς + (επιρρ. κατάλ.) -ῂ (πρβλ. αλλαχῄ, διχῄ)
το δειπλεί είναι δωρικός τ. του διπλῄ].
Greek Monotonic
διπλῇ: επίρρ., δύο φορές, δύο φορές κατ' επανάληψη, στη σειρά, σε Σοφ., Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
διπλῇ: дор. διπλᾷ adv.
1) с обеих сторон: εὖ γὰρ εὕρηται δ. Soph. оба вы говорили правильно;
2) вдвое, вдвойне (ζημιοῦσθαι Plat.);
3) дважды (θανεῖν Eur.).
