λαγκία
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ἡ, Lat. lancea, D.S.5.30:—hence λαγκιάριος, ὁ, lancearius, CIG4004 (Iconium), Lyd.Mag.1.46.
German (Pape)
[Seite 3] ἡ, die Lanze, lancea, nach D. Sic. 5, 30 gallisch.
Greek (Liddell-Scott)
λαγκία: ἡ, τὸ Λατ. lancea, λόγχη, Διόδ. 5. 30· λαγκιάριος, ὁ, λογχοφόρος, Συλλ. Ἐπιγρ. 4004, Ἰω. Λυδ. 157, 22, Ἰω. Μαλαλ. 303, 3.
Greek Monolingual
λαγκία, ἡ (AM)
μσν.
1. λόγχη
2. χτύπημα με λόγχη
αρχ.
ως επίθ. (για λόγχη) πλατιά («προβάλλονται δὲ λόγχας, ἅς ἐκεῖνοι λαγκίας, πηχυαίας τῷ μήκει τοῦ σιδήρου, καὶ ἔτι μείζω τὰ ἐπιθήματα ἐχούσας», Διόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. lancea «λόγχη»].
Russian (Dvoretsky)
λαγκία: ἡ (лат. lancea) копье Diod., Plut.
