λιπόκρεως
From LSJ
English (LSJ)
ων, gen. ω, losing flesh, i.e. wasted, thin, Suid.; acc. pl. λ(ε)ιποκρέους in Tz. H. 11.60; neut. pl. -κρεα Phlp. in GA 200.22.
Greek (Liddell-Scott)
λῐπόκρεως: -ων, γεν. -ω, ὁ ἀποβάλλων σάρκα, δηλ. ἰσχναινόμενος, γενόμενος ἰσχνός, ἀδύνατος, Σουΐδ.· αἰτ. πληθ. λιποκρέους, «λίσποι δ’ εἰσὶν οἱ τὰς πυγὰς ἔχοντες λιποκρέους» Τζέτζ. Ἱστ. 11. 60. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 183.
Greek Monolingual
λιπόκρεως, -ων (AM)
αυτός που χάνει το κρέας του, που γίνεται ισχνός, που αδυνατίζει.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λιπ(ο)- + -κρεως (< κρέας), πρβλ. δίκρεως, ηδύκρεως].
