ἀμφισβητέω

English (LSJ)

impf. ἠμφεσβήτουν: fut. -ήσω: aor. ἠμφεσβήτησα:—Pass., fut. of med. form

   A -ήσομαι Pl. Tht.171b: aor. ἠμφεσβητήθην Id.Plt.276b, al., Is.8.44:—Ion. ἀμφισβᾰτέω twice in Hdt. (v. infr.), SIG279.18 (Zelea): impf. ἀμφεσβάτει Inscr.Prien.37.99; also Aeol. pf. part. Pass. ἀμφισβατημένος IG12(2).6.25 (Mytilene): (v. βαίνω):—lit. go asunder, stand apart: hence, disagree with, ὁ ἕτερος τῶν λόγων τῷ πρότερον λεχθέντι -βατέων Hdt.9.74.    b abs., disagree, dispute, wrangle, Id.4.14, etc.: περί τινος And.1.27, Isoc.4.19, Pl.Prt.337a; ὑπέρ τινος Antipho3.4.3: πρός τινα 3.1.1; οἱἀμφισβητοῦντες the parties, in a law-suit, Arist.Rh.1354a31.    2 c. dat. pers., dispute or argue with a person, Pl.Phdr.263a,al.; τινὶ περί τινος Id.Plt.268a.    3 c. gen. rei, dispute for or about a thing, τοῦ σίτου τοῦ ἡμετέρου D.32.9; lay claim to, τῆς ἡγεμονίας Isoc.4.20; τῶν οὐδὲν ὑμῖν προσηκόντων Epist. Phil. ap. D.12.23; τῆς ἀρχῆς D.39.19; τῆς πολιτείας Arist.Pol.1280a6, cf. 1283a11; τρία τὰ ἀμφισβητοῦντα τῆς ἰσότητος three things which claim equal shares in... 1294a19; τῆς μεσότητος ἀ. τὰ ἄκρα EN1125b18:—also ἀ. πρός τι make a claim with reference to a standard, Pol. 1283a24.    b Att. law-term, lay claim to property of deceased or guardianship of heiress, χρημάτων Jsoc.19.3; κλήρου D.3.5, 44.38; κληρονομίας Is.3.1: abs., 3.61, 6.3; τινὶ περὶ τῶν πατρῴων 3.61; πρὸς διαθήκην in defiance of a will, Isoc.19.1.    4 c. acc. rei, dispute point, be at issue upon it, ἓν τουτὶ ἀμφισβητοῦμεν Pl.Grg.472d; οὐκ ἀληθῆ ἀ. Mx.242d; cf. ἀμφισβητητέον.    5 c. acc. et inf., argue, maintain that... ἀ. εἶναί τι Id.Grg.452c, cf. D.27.62, etc.; but ἀ. ὅτι ἐστί τι dispute the fact that... Pl.Smp.215b: with neg., argue or maintain that it is not, τὸ μὴ οὐχὶ ἡδέα εἶναι τὰ ἡδέα λόγος οὐδεὶς ἀ. Phlb.13a; ἠμφεσβήτει μὴ ἀληθῆ λέγειν ἐμέ D.19.19; ἀ. ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει τις Pl.R.476d,al.: οὐδεὶς ἀ. περὶ τούτων, ὡς οὐ . . Arist.Pol.1287b17; σὺ δὲ ἀμφισβητῶν ἀνὴρ εἶναι Aeschin.2.148.    II Pass., to be the subject of dispute, to be in question, ἀμφισβητεῖταί τι Pl.R.581e, etc.: impers., ἀμφισβητεῖται περί τι Sph.225b; περί τινος R.457e; ἠμφεσβητήθη μηδεμίαν εἶναι τέχνην Plt.276b; ὁ πολίτης ἀ. is a debatable term, Arist.Pol.1275a2; τὰ ἀμφισβητούμενα, = ἀμφισβητήματα, Th. 6.10, 7.18, Isoc.4.19, Pl.Lg.641e, etc.

German (Pape)

[Seite 143] (-βαίνω), impf. ἠμφισβήτουν, Andoc. 1, 27 Lys. 1, 29; ἠμφεσβήτει, Bekk. Plat. Menex. 242 d Dem. 39, 19; aor. ἠμφεσβήτησα, Plat. Gorg. 479 d; Dem. 27, 15; perf. ἠμφεσβήτηκα, ibid. 23; aor. pass. ἠμφισβητήθην, Isaeus 8, 44; Plat. Polit. 276 b; ἀμφισβητήσεται ist pass. Theaet. 171 b; – in den Meinungen auseinander gehen, vgl. ἀμφὶς φράζεσθαι, widersprechen, Her. 4, 14; von ἐρίζειν unterschieden, Plat. Prot. 337 a. – Von Plato an sehr häufig, bes. bei den Rednern. 1) im Widerspruch mit Jemandem, dagegen behaupten, Ggstz von ὁμολογέω, mit darauf folgendem acc. c. inf., z. B. Pla Gorg. 452 c; Dem. 19, 19, u. so οὐκ ἠμφεσβήτησε μὴ ἔχειν, er leugnete den Besitz nicht, 27, 15; vgl. Lys. 23, 13 u. Plat. Hipp. min. 269 d οὐκ ἀμφ. μὴ οὐχὶ σὲ εἶναι σοφώτερον; häufiger noch ὡς, z. B. ὡς οὐ γνώσεται Charm. 169 e; Parm. 135 a; ὅτι, Conv. 215 b; auch der bloße acc., wie ἓν τουτί Gorg. 472 d; τἀληθῆ Men. 242 d; dah. geradezu bezweifeln, τὴν πραγμάτων ἰσότητα, Arist. – 2) streiten, rechten, πρός τινα Plat. Soph. 246 b; πρὸς ἓν ῥῆμα, gegen, um ein Wort rechten, Dem. 34, 33; häufiger τινί, z. B. Phaedr. 263 a; Is. 8, 27; οἱ ἀμφισβητοῦντες, die Processirenden, Arist. rhet 1, 1. – Der Gegenstand des Streites wird mit dem gen. ausgedrückt, ἡμῖν τοῦ σίτου, Dem. 32, 9, streitet mit uns über das Getreide; vgl. Plat. Polit. 279 a; Polyb. 2, 71, 7; τινὶ περί τινος Plat. Polit. 268 a; τινὶ ὑπέρ τινος Polyb. 1. 71, 5; περί τι Plat. Menex. 237 c. – 3) Anspruch auf etwas machen, τινός, τοῦ εὐφρονεῖν Isocr. 5, 82; τῆς ἡγεμονίας 4, 20; τῆς ἀρχῆς Dem. 39, 19. – Auch im pass. nicht selten; πρᾶγμα ἀμφισβητούμενον u. τὰ ἀμφισβητούμενα, streitige Sachen, Punkte, Isocr. 5, 3; Thuc. 6, 10 u. öfter Polyb., z. B. 1, 68. 80; ἀμφισβητεῖται ἔκ τινος Plat. Theaet. 171 d, von Einem bezweifelt werden; ἀμφισβητεῖται περί τινος, es wird worüber gestritten, Rep. V, 457 e; περί τι Soph. 225 b.