εὔχορδος

English (LSJ)

ον, well-strung, λύρα Pi.N.10.21.

German (Pape)

[Seite 1110] λύρα, wohlbesaitet, Pind. N. 10, 21.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
aux cordes sonores, harmonieuses.
Étymologie: εὖ, χορδή.

Greek (Liddell-Scott)

εὔχορδος: -ον, ἐπὶ λύρας, ἡ καλὰς χορδὰς ἔχουσα, Πινδ. Ν. 10 39.

English (Slater)

εὔχορδος, -ον well strung, melodious ἀλλ' ὅμως εὔχορδον ἔγειρε λύραν (N. 10.21)

Greek Monolingual

εὔχορδος, -ον (Α)
αυτός που έχει καλές χορδές, που ηχεί μελωδικά.

Greek Monotonic

εὔχορδος: -ον (χορδή), αυτός που έχει καλές χορδές, σε Πίνδ.

Russian (Dvoretsky)

εὔχορδος: с певучими струнами (λύρα Pind.).

Middle Liddell

εὔ-χορδος, ον χορδή
well-strung, Pind.