ναοποιός

English (LSJ)

v. νεωποιός.

German (Pape)

[Seite 228] Tempel bauend, Arist. rhet. 1, 14 u. Sp.

French (Bailly abrégé)

οῦ;
1 adj. qui construit un temple;
2 subst. (ὁ) magistrat chargé de l'administration d'un sanctuaire.
Étymologie: ναός, ποιέω.

Greek (Liddell-Scott)

νᾱοποιός: ὁ, ὁ οἰκοδομῶν ναούς, ἄρχων τις ἐπιστατῶν εἰς τὸ ἔργον τοῦτο, λέξις ἀπαντῶσα μόνον ἐν Ἀριστ. Ρητ. 1. 14, 1.

Greek Monolingual

ναοποιός, ὁ (Α)
(δωρ. τ.) βλ. νεωποιός.

Russian (Dvoretsky)

νᾱοποιός: ὁ строитель храма Arst.