ποτηνός
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ή, όν, v. ποτανός.
German (Pape)
[Seite 689] dor. ποτανός, fliegend, geflügelt, αἰετὸς ὠκὺς ἐν ποτανοῖς, unter den Vögeln, Pin, d. N. 3, 80; ποτανᾷ μαχανᾷ, 7, 22, u. öfter; διώκει ποτανὸν ὄρνιν, Aesch. Ag. 383.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui vole, ailé.
Étymologie: πέτομαι.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ποτηνός -ή -όν, Dor. ποτᾱνός [~ ποτάομαι] gevleugeld, vliegend:; ποτανοῖσι πεδίλοις met gevleugelde sandalen Eur. El. 460; spreekw.. διώκει παῖς ποτανὸν ὄρνιν hij probeert als een kind een vliegende vogel te vangen Aeschl. Ag. 394.
Russian (Dvoretsky)
ποτηνός:
I дор. ποτᾱνός 3 крылатый, пернатый (ὄρνις Aesch.; οἰωνοί Eur.).
II дор. ποτᾱνός ὁ птица Pind.
Greek (Liddell-Scott)
ποτηνός: -ή, -όν, ἴδε ἐν λ. ποτανός.
Greek Monolingual
-ή, -όν, Α
βλ. ποτανός.
