μιαρόγλωσσος
English (LSJ)
ον, foul-mouthed, AP7.377 (Eryc.).
German (Pape)
[Seite 182] mit schmutziger Zunge, schmähsüchtig, Eryc. 11 (VII, 377).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au langage impur ou criminel.
Étymologie: μιαρός, γλῶσσα.
Russian (Dvoretsky)
μιᾰρόγλωσσος: с мерзостным языком, сквернословящий Anth.
Greek (Liddell-Scott)
μιᾰρόγλωσσος: -όν, ὁ ἔχων μιαρὰν γλῶσσαν, αἰσχρολόγος, «βρωμόγλωσσος», Ἀνθ. Π. 7. 377.
Greek Monolingual
μιαρόγλωσσος, -ον (Α)
αυτός που έχει μιαρή γλώσσα, αισχρολόγος, βρομόγλωσσος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μιαρός + -γλωσσος (< γλώσσα), πρβλ. κακό-γλωσσος].
Greek Monotonic
μιᾰρόγλωσσος: -ον (γλῶσσα), βωμολόχος, χυδαιολόγος, σε Ανθ.
Middle Liddell
Translations
Arabic: بَذِيء اللِّسَان; Catalan: malparlat, renegaire, llenguallarg; Danish: grov i munden; Finnish: rääväsuinen; French: mal embouché; German: unflätig, mit Schimpfwörtern um sich werfend; Greek: αθυρόστομος; Ancient Greek: αἰσχροεπής, αἰσχρολόγος, βρωμολόγος, κακόστομος, κακόφημος, μιαρόγλωσσος; Italian: sboccato, scurrile; Latin: maledicax; Norwegian Bokmål: rappkjeftet; Polish: niewyparzony; Portuguese: desbocado; Scots: roch; Spanish: malhablado, desbocado, deslenguado, lenguaraz; Tagalog: palamura; Westrobothnian: fulmönt