τετρεμαίνω

English (LSJ)

redupl. form of τρέμω, τετρεμαίνειν Ἀττικῶς, τρέμειν Ἑλληνικῶς Moer.p.365 P.; cf. τετραμαίνω.

German (Pape)

[Seite 1100] aus τρέω gebildet, nur im praes. vorkommende verstärkte Form, zittern; Ar. Nubb. 294. 373; Xenarch. bei Ath. XI, 483 a.

French (Bailly abrégé)

trembler, frissonner.
Étymologie: τρέμω.

Russian (Dvoretsky)

τετρεμαίνω: дрожать, трепетать Arph.

Greek (Liddell-Scott)

τετρεμαίνω: κατ’ ἀναδιπλασιασμὸν τύπος τοῦ τρέμω, ἐν χρήσει μόνον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρατ., Ἱππ. 663F, Ἀριστοφ. Νεφ. 294, 374· ἀεὶ δὲ τετρεμαίνοντα καὶ φοβούμενον Ξέναρχος ἐν «Πεντάθλῳ» 1. 19.

Greek Monolingual

ΜΑ
καταλαμβάνομαι από τρόμο («οὔτως αὐτὰς τετρεμαίνω καὶ πεφόβημαι», Αριστοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. του τετραμαίνω κατ' επίδραση του τρέμω.

Greek Monotonic

τετρεμαίνω: αναδιπλ. τύπος του τρέμω, σε Αριστοφ.

Middle Liddell

τετρεμαίνω, [redupl. form of τρέμω, Ar.]