κνιπός

English (LSJ)

κνιπή, κνιπόν, niggardly, miserly, AP 11.172 (Lucill.). (Cf. Γνίφων (a standing name of old misers in the new Att. Comedy), σκνιπός.)

German (Pape)

[Seite 1461] (von κνίζω, kneipen, knickern), knicherig, eigtl. der Alles in die kleinsten Theile zerlegt, kleinlich geizig, Lucill. (IX, 172); nach VLL. ὀλίγα δαπανῶν. Vgl. κνιφός, σκνιπός. – Nach Hesych. κνιποὶ τοὺς ὀφθαλμούς, an der folgdn Krankheit leidend.

French (Bailly abrégé)

1ός, όν :
pauvre, chiche, gueux (qui vit de rognures).
Étymologie: κνίζω.
2gén. de κνίψ.

Russian (Dvoretsky)

κνῑπός: скупой, скаредный Anth.

Greek (Liddell-Scott)

κνῑπός: -όν, φιλάργυρος, φειδωλός, Ἀνθ. Π. 11. 172. (πρβλ. κνιφός, Γνίφων (ὄνομα σύνηθες τῶν γερόντων φιλαργύρων ἐν τῇ νέᾳ Ἀττ. κωμῳδίᾳ), σκνιπός· ― πιθανῶς ἅπαντα ἐκ τοῦ κνίψ, σκνίψ.)

Greek Monolingual

κνιπός, -ή, -όν (AM)
φιλάργυρος, τσιγκούνης
αρχ.
ακριβός.
επίρρ...
κνιπῶς (Α)
με φιλάργυρο τρόπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κνίψ «σκνίπα». Η μτφ. σημ. λόγω της βουλιμίας τών εντόμων].

Greek Monotonic

κνῑπός: -όν, τσιγγούνικος, σε Ανθ. (αμφίβ. προέλ.).

Middle Liddell

κνῑπός, όν
niggardly, Anth. [deriv. uncertain]