μονοκέρατος
From LSJ
τούτου δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων → but if this were so, there would have to be passings and turnings of the fixed stars
German (Pape)
[Seite 203] einhörnig, Arist. H. A. 2, 1 Part. an. 3, 2.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ μονοκέρατος, -ον)
(για τα ζώα) αυτός που έχει ένα μόνο κέρατο
μσν.
1. το ουδ. ως ουσ. τὸ μονοκέρατον
(για γέφυρα) ενιαίο τόξο
2. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) oἱ Μονοκέρατοι
ονομασία μυθικού λαού.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)- + -κέρατος (< κέρας, -ατος)].
