διανοέω

English (LSJ)

A have in mind, Philostr.Im.2.1:—but in early writers always διανο-έομαι, fut. -νοήσομαι: aor. διενοήθην, part. διανοηθείς in pass. sense, Pl.Lg.654c: aor. Med. -ησάμην D.S.20.3: pf. διανενόημαι Pl.Alc.1.106a: (νοέω):—to be minded, intend, purpose, c. inf. pres., fut., or aor., Hdt.2.121.δ and 126, Ar.Lys.724, Pl.R. 504e, etc.; μηδὲ δ. περὶ παραθήκης ἄλλο γε ἢ ἀποδιδόναι Hdt.6.86.δ; διανενοημένοι βοηθεῖν Th.4.72, cf. 7.56; δ. τὴν ἀπόβασιν Id.4.29; διανοήθητε ἢ ὑπακούειν ἢ μὴ εἴξοντες Id.1.141; ὑπουργεῖν ἃ διανοούμεθα (sc. ὑπουργεῖν) Antipho 4.3.4.
II have in mind, τι Hp.VM7; τί διανοούμενος εἶπε what he really meant by his words, Pl.Tht.184a; περί τινος δ. οὑτωσί, ὀρθῶς περί τι, Id.Lg.644d, 686d: c. acc. et inf., think or suppose that... Id.Prt.324b, etc.: c. gen. abs., διανοεῖσθαί τινων ὡς διαλλαγησομένων Id.R.470e: abs., think, λέγω νοῦν ᾧ δ… ἡ ψυχή Arist.de An.429a23; τὸ διανοεῖσθαι the process of thought, Pl. Tht.189e; opp. νοεῖν, Arist.de An.408b25.
2 bethink oneself, LXX Ge.6.6.
III with Advbs., to be minded or disposed so and so, ἄλλως πως πρός τινας, Pl.R. 343b; κακῶς δ. περὶ τῶν οἰκείων Isoc. 1.35: with ὡς and part., ὅταν ὡς πετόμενοι διανοῶνται when they are affected as if flying, Pl.Tht.158b.