πρηΰνοος

German (Pape)

[Seite 700] ion. = πραΰνοος, sanftes Sinnes, sanftmüthig; Ggstz ἀκόλαστος, Paul. Sil. 70 (IX, 769), wo früher πρηΰνομος gelesen wurde; κραδίη, Iul. Aeg. 71 (VII, 592); a. sp. D., wie Orph. H. Eum. 17. Vgl. πραόνως.

French (Bailly abrégé)

οος, οον;
d’un caractère doux.
Étymologie: πραΰς, νόος.