πρηΰνοος
From LSJ
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
ον, Ionic for πραΰνοος.
German (Pape)
[Seite 700] ion. = πραΰνοος, sanftes Sinnes, sanftmütig; Gegensatz ἀκόλαστος, Paul. Sil. 70 (IX, 769), wo früher πρηΰνομος gelesen wurde; κραδίη, Iul. Aeg. 71 (VII, 592); a. sp. D., wie Orph. H. Eum. 17. Vgl. πραόνως.
French (Bailly abrégé)
οος, οον;
d'un caractère doux.
Étymologie: πραΰς, νόος.
