ὀρτάλιχος
Δύο γὰρ, ἐπιστήμη τε καὶ δόξα, ὧν τὸ μὲν ἐπίστασθαι ποιέει, τὸ δὲ ἀγνοεῖν → Two different things are science and belief: the one brings knowledge, the other ignorance (Hippocrates)
English (LSJ)
ὁ, Dim. of ὀρταλίς,
A chick, Theoc.13.12 ; Boeot. for ἀλεκτρυών, acc. to Stratt.47.4, cf. Ar.Ach.871 et Sch. 2 generally, young bird, A.Ag.54 (anap.); ὄρνιθες δροσερῶν μητέρες ὀρταλίχων AP5.291 (Agath.); ὀ. χελιδόσι Opp.H.5.579 ; young animal, S.Fr.793 (anap.).
German (Pape)
[Seite 387] ὁ, = ὀρταλίς; Aesch. Ag. 54; Ar. Av. 836, die Küchlein, wo der Schol. bemerkt, daß böotisch so die Hähne hießen; vgl. Strattis bei Ath. XIV, 622 a; Theocr. 13, 12; Nic. Al. 165 u. a. sp. D., wie Archi. 26 (IX, 346).
Greek (Liddell-Scott)
ὀρτάλῐχος: [ᾰ], ὁ, = ὀρταλίς, ὀρνίθιον, Θεόκρ. 13. 12· - Βοιωτικ. ἀντὶ ἀλεκτρυών, κατὰ τὸν Στράττιν ἐν «Φοινίσσαις» 3, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἀχ. 871, καὶ αὐτόθι Σχόλ. 2) καθόλου νεοσσός, νέον πτηνόν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 54· ὀρτ. χελιδόσι Ὀππ. Ἁλ. 5. 579· νέον, μικρὸν τὴν ἡλικίαν ζῷον, Σοφ. Ἀποσπ. 962.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
jeune oiseau, poussin.
Étymologie: DELG pê ὄρνυμαι « qui tente de se soulever, de voler ».
