δυσμή

English (LSJ)

ἡ, (δύω)

   A = δύσις, setting, mostly in pl., ἀελίου δ. S.OC1245, cf. A.Fr.69, Hp.Epid.7.5, Pl.Phd.61e; ἐπὶ δυσμῇσιν ἐών at the point of setting, Hdt.3.104; περὶ ἡλίου δυσμάς Lys.1.39; ἥλιος ἦν ἤδη περὶ δυσμάς Hell.Oxy.15.5: metaph., τὸ γῆρας δυσμαὶ βίου Arist.Po.1457b25, cf. D.H.4.79, Ph.1.678, S.E.M.9.90, Diog.Oen.2, etc.    II the quarter of sunset, west, ἀπὸ ἑσπέρης τε καὶ [ἡλίου] δυσμέων Hdt.2.31; πρὸς ἡλίου δυσμέων Id.7.115, cf. 2.33; πρὸς δυσμαῖς A.Pers.232; opp. ἀνατολαί, BGU1049.8 (iv A. D.):—also δυθμή, Call.Cer.10 (pl.), Fr.539 (sg.).

German (Pape)

[Seite 684] ἡ, der Untergang, meist im plur., vom Untergang der Sonne u. der Gestirne, Aesch. Pers. 228 Soph. O. C. 1248; von Her. 2, 31 an überall in Prosa. Den sing. hat nur Callim. bei Schol. Il. 11, 62; vgl. δυθμή. Uebertr., βίσυ δυσμαί, das Lebensende, Empedocl. bei Arist. poet. 21; Plat. Legg. VI, 770 a; u. sonst, aus Dichtern angeführt.

Greek (Liddell-Scott)

δυσμή: ἡ, (δύω) = δύσις, δύσις· συνήθ. κατὰ πληθ., ἀντίθετον ἀνατολαί· ἀελίου δ. Σοφ. Ο. Κ. 1245, πρβλ. Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 66· ἐπὶ δυσμῇσιν ἐών, μέλλων νὰ δύσῃ, Ἡρόδ. 3. 104· περὶ ἡλίου δυσμὰς Λυσ. 95. 22· μεταφ., τὸ γῆρας δυσμαὶ βίου Ἐμπεδ. παρ’ Ἀριστ. Ποιητ. 21, 13. ΙΙ. τὸ μέρος τοῦ ὁρίζοντος, καθ’ ὃ δύεται ὁ ἥλιος, ἀπὸ ἑσπέρης τε καὶ ἡλίου δυσμέων Ἡρόδ. 2. 31· πρὸς ἡλίου δυσμέων ὁ αὐτ. 7. 115, πρβλ. 2. 33· πρὸς δυσμαῖς Αἰσχύλ. Πέρσ. 237. ― Δωρ. δυθμή, Καλλ. εἰς Δήμ. 10. Ἀποσπ. 465 (ἐν τῷ ἑνικ.).

Spanish (DGE)

-ῆς, ἡ

• Alolema(s): δυθμή Pi.I.3(4).83, Call.Cer.10, SHell.259.6

• Morfología: [gener. plu., gen. δυσμέων Hdt.2.31, δυσμᾶν S.OC 1245, δυσμάων Opp.C.2.124, dat. δυθμαῖσιν Pi.l.c., δυσμῇσι Hdt.3.104]
1 sent. temp. puesta, caída del sol, frec. en giros prep. ἐπὶ δυσμῇσι ἐών (ὁ ἥλιος) al ponerse el sol Hdt.3.104, ἐν δυθμαῖσιν αὐγᾶν Pi.l.c., ἤδη περὶ δυσμὰς ὄντος ἡλίου I.AI 7.16, cf. Hell.Oxy.43.623
•gener. c. gen. ἡλίου o equiv. ocaso, anochecer, puesta del sol πρὸς ἡλίου δυσμάς hasta el anochecer Hp.Epid.7.5, μικρὸν πρὸ ἡλίου δυσμῶν X.HG 5.1.7, ἐν τῷ μέχρι ἡλίου δυσμῶν χρόνῳ Pl.Phd.61e, περὶ ἡλίου δυσμάς Lys.1.39, Is.6.40, ἐπὶ δυσμαῖς ἡλίου PMich.660.16 (VI d.C.), raro en sg. (ἀστήρ) ὃς δυθμὴν εἶσιν ὕπ' ἠελίου Call.SHell.259.6, πυρόεντος ... κύκλοιο ἀντολίη καὶ ... δ. Sulp.Max.30
•sin gen. mismo sent. πρὸς δυσμάς al anochecer Hp.Epid.7.84, πρὸς δυσμαῖς I.AI 3.199
•fig. ocaso, final, postrimerías esp. de la vida, sólo en plu. (ἐρεῖ) γῆρας ... δυσμὰς βίου se llamará a la vejez ocaso de la vida Arist.Po.1457^b25 (= Trag.Adesp.84a), en giros prep.: ἐν δυσμαῖς τοῦ βίου en el ocaso de la vida, e.e. en la vejez Pl.Lg.770a, πρὸς ταῖς τοῦ βίου δυσμαῖς Cleanth.Stoic.2.120, ἐπὶ ταῖς δυσμαῖς ὄντας ἤδη τοῦ βίου D.H.4.79, cf. Diog.Oen.3.2.7, Clem.Al.Prot.10.108, ἐπὶ δυσμαῖς τοῦ παρόντος αἰῶνος en las postrimerías de la presente edad Cyr.Al.Rom.5.14.
2 sent. geog. poniente, occidente, oeste frec. en giros prep., c. gen. ἡλίου: τῆλε πρὸς δυσμαῖς ἄνακτος Ἡλίου φθινασμάτων A.Pers.232, πρὸς ἡλίου δυσμέων en dirección oeste, hacia el oeste Hdt.7.115, cf. 4.49, τὰ δὲ πρὸς ἡλίου δυσμὰς (χωρία) Ath.Agora 19.L4b.41 (III a.C.), cf. ID 290.156 (III a.C.), SEG 35.665A.29 (Ambracia II a.C.), αἱ μὲν (ἆται) ἀπ' ἀελίου δυσμᾶν, αἱ δ' ἀνατέλλοντος unos infortunios vienen de poniente, otros de levante S.OC 1245, ἀπὸ ἑσπέρης τε καὶ ἡλίου δυσμέων (el Nilo) fluye desde el sudoeste Hdt.2.31, sin gen. ἐπὶ δυσμαῖς A.Fr.69, ἔστ' ἐπὶ δυθμάς Call.Cer.10, ἡ θάλασσα ἡ ἐπὶ δυσμῶν el mar de poniente LXX De.11.24, οἳ ἔσχατοι πρὸς δυσμέων οἰκέουσι τῶν ἐν τῇ Εὐρώπῃ κατοικημένων de los que habitan en Europa, aquellos que habitan más al oeste Hdt.2.33, cf. Plb.2.16.2, IPArk.32.B.41 (Megalópolis II a.C.), POxy.Astr.4133.1.12 (II d.C.), ἀπὸ δυσμῶν ἐπ' ἀνατολάς en dirección oeste este Heraclid.Pont.104, cf. Ach.Tat.Intr.Arat.20, Eu.Matt.24.27, Orph.H.12.12, Cyr.H.Myst.19.2, γείτονες ἀπὸ μὲν ἀνατολῶν ... ἀπὸ δὲ δυσμῶν PThead.54.14 (III d.C.), cf. PYadin 19.18 (II d.C.), BGU 1049.8 (IV d.C.), νεφέλη ἀνατέλλουσα ἐπὶ δυσμῶν Eu.Luc.12.54, ἐκ ... δυσμάων op. ἀντολίηθε Opp.C.2.124
•raro en sg. εἰς τὴν παραστάδα τὴν ἀπὸ δυσμῆς τῆς στοᾶς IM 100b.22 (II a.C.), πρὸς δυσμήν FAmyzon 28.11 (II a.C.), cf. IEphesos 3312.1 (imper.); δυσμαὶ χειμεριναί ocaso invernal op. ἀνατολὴ χειμερινή ‘orto invernal’, Hp.Aër.3, en sg. Arist.Mete.363^b6, δ. ἰσημερινή ocaso equinoccial op. ἀνατολὴ ἰσημερινή ‘orto equinoccial’, Arist.Mete.363^a34, δ. θερινή ocaso estival op. ἀνατολὴ θερινή ‘orto estival’, Arist.Mete.363^b5.