δίστιχος
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
English (LSJ)
ον,
A with two rows, κριθαί Placit.5.10.2. 2 of two verses, ἐπίγραμμα AP9.369 (Cyrill.); δίστιχον, τό, distich, AP 6.329 (Leon.); 'a couple of lines', of a brief letter, FGiss.20.23 (ii A. D.). 3 doubly woven, μαφόρια PMasp.6ii80 (vi A. D.).
German (Pape)
[Seite 643] von zwei Zeilen; κριθαί, zweizeilige Gerste, Plut. plac. phil. 5, 10; von zwei Versen, ἐπίγραμμα Cyrill. 1 (IX, 369). Dah. τὸ δίστιχον, ein Hexameter u. ein Pentameter, Leon. Al. 21 (VI, 329) u. sonst.
Greek (Liddell-Scott)
δίστῐχος: -ον, ἔχων δύο σειρὰς ἢ γραμμάς, κριθαὶ Πλούτ. 2. 906Β. 2) ὁ ἐκ δύο στίχων συνιστάμενος, ἐπίγραμμα Ἀνθ. Π. 9. 369· δίστιχον, τό, Ἀνθ. Π. 6. 329· ― ἴδε Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 84.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
disposé sur deux rangs ; t. de pros. formé de deux vers.
Étymologie: δίς, στίχος.
Spanish (DGE)
(δίστῐχος) -ον
I 1dispuesto en dos filas κριθαί variedad de cebada cuya espiga tiene dos filas de granos Placit.5.10.2, Colum.2.9.16, Isid.Etym.17.3.10.
2 de dos versos ἐπίγραμμα AP 9.369 (Cyrill.), Varro Sat.Men.398, ἁρμονίη Nonn.D.19.102.
II subst. τὸ δ.
1 métr. dístico εὔθικτον AP 6.322 (Leon.), δίστιχα γὰρ ψήφοισιν ἰσάζεται AP 9.356 (Leon.), cf. 6.329 (Leon.), disticha pauca lego Mart.2.71, κατὰ δίστιχον Mar.Vict.57.9.
2 un par de líneas de una carta breve ἀξιώσεις οὖν δ. αὐτῷ γραφῆναι PGiss.20.23 (II d.C.).
