σιτευτής
From LSJ
οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A one who feeds up cattle, etc., Plu.2.750c.
German (Pape)
[Seite 885] ὁ, der Viehmäster, Plut. amat. 4.
Greek (Liddell-Scott)
σῑτευτής: -οῦ, ὁ, ὁ τρέφων κτήνη, κτλ., Πλούτ. 2. 750C.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
éleveur.
Étymologie: σιτεύω.
Greek Monolingual
ὁ, Α σιτεύω
αυτός που εκτρέφει ζώα ή πτηνά με άφθονη τροφή έτσι ώστε να παχύνουν.
