despectus
τραχὺς ἐντεῦθεν μελάμπυγός τε τοῖς ἐχθροῖς ἅπασιν → he is a tough black-arse towards his enemies, he is a veritable Heracles towards his enemies
Latin > English (Lewis & Short)
dēspectus: a, um, Part., from despicio.
dēspectus: ūs, m. despicio.
I A looking down upon; hence, a view or prospect from an elevated place (repeatedly in Caes.; elsewh. rare; not in Cic.): erat ex oppido Alesia despectus in campum, Caes. B. G. 7, 79, 3: in mare, id. ib. 3, 14 fin.: sub terras, Lucr. 4, 417: qua longe pelago despectus aperto, Stat. Th. 5, 351.—In plur., concr., points of view, heights: cum ex omnibus partibus altissimas rupes despectusque haberet (oppidum), Caes. B. G. 2, 29, 3.—
II Transf. (only dat.), a spectacle, an object of contempt: despectui me habet, Vulg. Gen. 16, 5; id. 2 Esdr. 4, 4.—
B A despising, contempt: ludibrio et despectui esse oppositum, Auct. Her. 4, 39, 51.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) dēspectus,¹⁴ a, um, part. p. de despicio || adjt méprisable : Tac. Ann. 13, 47 || -tior Boet. Cons. 3, pros., 4 ; -tissimus Tac. H. 5, 8.
(2) dēspectŭs,¹³ ūs, m.,
1 vue d’en haut, vue plongeante : erat ex oppido despectus in campum Cæs. G. 7, 79, 3, de la ville on dominait la plaine, cf. 3, 14, 9 ; 7, 79, 3 || pl., points de vue : habere despectus Cæs. G. 2, 29, 3, avoir la vue (des vues) de tous côtés
2 [au dat. seult] mépris : despectui esse alicui ; Her. 4, 51 ; Tac. H. 4, 57, être méprisé de qqn (objet de mépris pour...); despectui me habet Vulg. Gen. 16, 5, il me méprise.
Latin > German (Georges)
(1) dēspectus1, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (despicio), I) unbeachtet, Mela 3, 8, 5 (3. § 78). – II) verachtet, verächtlich, homines despecti et contempti, Cic.: non despectum id apud barbaros, Tac.: improbos despectiores facere (Ggstz. reverendos facere nequire), Boëth. consol. phil. 3. pros. 4. p. 47 Obb.: despectissima gens servientium, Tac.: alqm pro despectissimo semper habere, Suet.
(2) dēspectus2, ūs, m. (despicio), I) die Aussicht, Fernsicht nach unten, in mare, in campum, Caes.: ut erat a Gergovia despectus in castra, Caes.: despectum praebere sub terras, Lucr. – Plur., altissimas rupes despectusque habere, Caes. b. G. 2, 29, 3 u. dazu Schneider. – II) übtr., die Verachtung, in der Verbindung despectui esse, Suet.: alci despectui esse, Tac. u. Arnob.: despectui haberi, Aur. Vict.: despectui haberi a viro, Hieron.: despectui alci esse oppositum, Cornif. rhet.
