σοβέω

English (LSJ)

   A scare away birds, ἡμεῖς δὲ... οὐ σοβοῦντος οὐδενὸς ἀνεπτόμεσθ' Ar.Av.34; ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν (just above he had been called στροῦθος) Id.V.211; σ. τὰς ἀλεκτρυόνας Pl.Com. 20; οὐ σοβήσετ' ἔξω τὰς ὄρνιθας ἀφ' ἡμῶν; Men.167; τέττιγας Arist. HA556b14; μυίας Thphr.Char.25.5; drive along, ὥσπερ αἰπόλιον . . αὐτοὺς τῇ ῥάβδῳ σ. Luc.Cat.3; ἔχοντες ξύλα σοβοῦσι τὴν ὕλην they scare the wood (i.e. beat it so as to put up the birds), Arist.HA620a35.    2 generally, drive away, clear away, τὴν κόνιν X.Eq.5.5:— Pass., τὰς ἄλλας φροντίδας . . σεσοβῆσθαι Hp.Ep.12.    II move rapidly or violently (cf. σοβαρός 1 and κυκλοσοβέω) , σ. τὴν κύλικα push about the bottle, Philostr.Jun.Im.3.    2 metaph., ὁ παῖς σοβείτω τοῖς ποτηρίοις let him ply [the guests] with cups (cf. πατάσσω 11.2), Amphis 18.    3 metaph. also in Pass., to be agitated, excited, Philostr.VS1.21.5; σεσόβηται ἐρωτικῶς Id.Im.1.8; γυνὴ σεσοβημένη 'forward' (of Opinion personified), Hp.Ep.15; σεσοβημένος οἴστρῳ AP6.219 (Antip.); σες. πρὸς δόξαν all in a fever for glory, Plu.Pomp. 29; σες. περί τι Ph.1.131; ῥυθμὸς σες. hurried, wild, Longin.41.1; σες. κίνησις Ph.2.267.    III intr., walk in a pompous manner, strut, swagger, διὰ τῆς ἀγορᾶς σοβεῖ D.21.158; σοβοῦντες ἐν ὄχλῳ προπομπῶν Plu.Sol.27; μεθ' ὅσης θεραπείας καὶ παρασκευῆς ἐσόβει Alciphr.1.38; σόβει ἐς Ἄργος off with you! Luc.DDeor.24.2; σ. παρὰ τὸν Δρύαντα Longus 3.29. (Causative of σέβομαι, q.v.)

German (Pape)

[Seite 912] scheuchen, verscheuchen, verjagen; Ar. Av. 34; οὐ σοβήσετ' ἔξω τὰς ὄρνιθας ἐκ τῆς πατρίδος, Menand. bei Ath. IX, 373 c; ὥςπερ αἰπόλιον ἀθρόους αὐτοὺς τῇ ῥάβδῳ σοβῶν, Luc. Catapl. 3; von leblosen Dingen, schnell entfernen, von sich thun, τὴν κόνιν, den Staub abschütteln, Xen. de re equ. 5, 5; übh. in schnelle Bewegung setzen, ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν, Ar. Vesp. 211; σοβεῖν πόδα ἐν κύκλῳ, 1523, schwingen; τὸν κύλικα, den Pokal schnell kreisen lassen, Jac. Philostr. imagg. p. 597; – pass. in heftiger, leidenschaftlicher Bewegung sein, σεσοβημένος οἴστρῳ, Ant. Sid. 27 (VI, 219); ὀφθαλμὸς σοβούμενος, ein lebhaft herumschweifendes Auge, βάδισμα σεσοβημένον, heftiger Gang, als Ausdruck des hochfahrenden Stolzes; ψυχὴ περὶ ὀργὴν σεσοβημένη, S. Emp. adv. mus. 22; σεσοβημένος πρὸς δόξαν, Plut. Pomp. 29. – Daher intrans., einher rauschen, mit Geräusch einher stolziren, ἀκολούθους τρεῖς ἢ τέτταρας αὐτὸς ἔχων διὰ τῆς ἀγορᾶς σοβεῖ, Dem. 21, 158; u. so Plut. σοβοῦντες ἐν ὄχλῳ δορυφόρων, Solon 27; σόβει ἐς Ἄργος, eile nach Argos, Luc. D. D. 24, 2.