Φοίβη

Greek (Liddell-Scott)

Φοίβη: ἡ, Λατ. Phoebe, μία τῶν θυγατέρων τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γῆς τεκοῦσα ἐκ τοῦ Κοίου τὴν Λητὼ καὶ τὴν Ἀστερίην, Φοίβην τε χρυσοστέφανον Ἡσ. Θεογ. 136· Φοίβη δ’ αὖ Κοίου πολυήρατον ἦλθεν εἰς εὐνήν· κυσαμένη δή... Λητὼ κυανόπεπλον ἐγείνατο... γείνατο δ’ Ἀστερίην αὐτόθι 404, Αἰσχύλ. Εὐμ. 7· κατ’ ἄλλους ἐκαλεῖτο οὕτως ἡ μήτηρ τοῦ Φοίβου, ἴδε ἐν λέξ. Φοῖβος, Αἰσχύλ. Εὐμ. 8· ― παρὰ δὲ μεταγεν. Φοίβη εἶνε σύνηθες ἐπώνυμον τῆς Ἀρτέμιδος, Οὐεργ. Γεωργ. 1. 341, κλπ. ― Πρβλ. Φοῖβος.

English (Strong)

feminine of phoibos (bright; probably akin to the base of φῶς); Phœbe, a Christian woman: Phebe.

English (Thayer)

Φοιβης, ἡ (literally, 'bright', 'radiant'), Phoebe or Phebe, a deaconess of the church at Cenchreae, near Corinth διάκονος, 2at the end)).