κάθισμα
Ἴσος ἴσθι πᾶσι, κἂν ὑπερέχῃς τῷ βίῳ → Quamvis superior sorte, da te aequum omnibus → Sei allen gleich, auch wenn du reicher bist
English (LSJ)
ατος, τό,
A part on which one sits: in pl., buttocks, Sch. Aeschin.1.126. 2 seat, Simp.in Ph.347.9, Pall. in Hp.Fract.12.278C. 3 base of a still, Zos.Alch.p.224B. II sinking, settling down, of a wall, Apollod.Poliorc.150.1. 2 sediment, Sch.Nic.Al. 95.
German (Pape)
[Seite 1286] τό, das Sitzen, die Sitzung, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
κάθισμα: τό, τὸ μέρος ἐφ’ οὗ τις κάθηται, ἐν τῷ πληθ. τὰ ὀπίσθια, οἱ γλουτοί, τὰ «κωλομέρια», Σχόλ. εἰς Αἰσχίν. 17. 43: = πυγή, πρωκτός, Λεοντ. Κύπρ. 1725Β.
2) κάθισμα, ἕδρα, Εὐσέβ. II. 1065Β, Καισάρ. 856, κλ.· - ἰδίως τὸ κάθισμα τοῦ αὐτοκράτορος ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ, Χρον. Πασχ. 528, 5., 588, 19, κτλ.· - τὸ μέρος τοῦ θρόνου ἐφ’ οὗ κάθηταί τις, Κοσμ. Ἰνδ. 101Β, Βυζ. II. σμῆνος, μελισσῶν Εὐστ. Πονημάτ. 58. 70. III. καθίζημα, καταπάτι, κατακάθισμα, Σχόλ. εἰς Νικ. Ἀλεξιφ. 95. VI. παρ’ Ἐκκλ., 1) τὸ κελλίον μοναχοῦ, ὡσαύτως καθισμάτιον, τό, Παχώμ. 952Α. 2) ἓν ἐκ τῶν εἴκοσι μερῶν εἱς ἃ οἱ ψαλμοὶ τοῦ Δαυῒδ διαιροῦνται, κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ ὁποίου ἐν ταῖς μοναῖς οἱ μοναχοὶ ἐκάθηντο, Στουδ. 1705C, 1708B, C, Βαλσαμ. Λαοδ. 17 (Κασσιαν. I, 100A, 102A). 3) καθίσματα, τροπάρια, κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν ἢ ᾆσιν τῶν ὁποίων δύνανται οἱ ἐκκλησιαζόμενοι νὰ κάθωνται, Λειτουργική.
