παρακελεύομαι
Βίος κέκληται δ' ὡς βίᾳ πορίζεται → Vi quia paratur vita, vita dicitur → Weil's auf gewaltsamem Streben beruht, heißt's Lebensgut
English (LSJ)
A recommend an action to one, prescribe, σοὶ ἕτερα τοιαῦτα Hdt.1.120, cf. Th.7.63, Lys.28.15, etc.; ταῦτα π. give this advice, Ar.V.530, Pl.Ap.31b; π. τινί c. inf., Id.Smp.221a, al.; τοῖς συμμάχοις π. μὴ ἀθυμεῖν X.HG1.1.24; π. ὅκως μὴ παρήσουσι . . Hdt.8.15, cf. Pl.Mx.248d; ὅτι . . X.HG1.1.14; π. πρός τινας μὴ ὑπομένειν Aeschin.2.1. II exhort, encourage, τινι Isoc. 9.79, Pl.Phd.60e, etc.; ὁ Νικίας τοιαῦτα παρακελευσάμενος having delivered this address, Th.6.69: abs., encourage one another by shouting, Hdt.9.102; ἀλλήλοις π. X.An.4.2.11; ἐν ἑαυτοῖς π. ὡς . . Th.4.25. III Act., Hp.Decent.16, Plb.7.16.2, 16.20.8:—Pass., παρακεκέλευστο orders had been given, Hdt.8.93; τὰ παρακελευόμενα ὑφ' ἡμῶν Pl.Ep.333a; χαίρειν παρεκελεύοντο Philostr.VA5.27.
German (Pape)
[Seite 482] (s. κελεύω), Einem Etwas gebieten, anrathen, τινί τι, Her. 1, 120; ὅπως, 8, 15, wie Plat. Menex. 248 d; ermuntern, antreiben, sowohl absolut, sich gegenseitig durch Zuruf ermuntern, Her. 9, 102, als gew. τινί, Plat. Apol. 29 d; Thuc. 2, 88, der auch ἐν ἑαυτοῖς παρακελευόμενοι sagt, 4, 25; Xen. Hell. 1, 1, 4; Isocr. 4, 14 u. Folgde; oft c. int.; vgl. auch ἐπικελεύω. – Auch pass., τὰ λεγόμενα καὶ παρακελευόμενα ὑφ' ὴμῶν, Plat. Epist. VII, 333 a; vgl. Pol. 10, 39, 2, der auch das act. hat, 7, 16, 2, vgl. 16, 20, 8; so auch einzeln bei Sp.
Greek (Liddell-Scott)
παρακελεύομαι: ἀποθ., ἐντέλλομαί τινι νὰ πράξῃ τι, παραινῶ, παραγγέλω, σοὶ ἕτερα τοσαῦτα Ἡρόδ. 1. 120, πρβλ. Θουκ. 7. 63, κτλ.· π. ταῦτα, δίδω ταύτην τὴν συμβουλήν, Πλάτ. Ἀπολ. 31Β· - ὡσαύτως, π. τινι μετ’ ἀπαρ., Λυσ. 181. 2, Πλάτ. Συμπ. 221Α, κ. ἀλλ.· π. τινι μὴ ἀθυμεῖν Ξεν. Ἑλλ. 1. 1, 24· π. τινι ὅκως .. Ἡρόδ. 8. 15· ὅτι …, Ξεν. Ἑλλ. 1. 1. 14· πρός τινα μὴ ὑπομένειν Αἰσχίν. 28. 5. ΙΙ. παρακινῶ, παρορμῶ, παραθαρρύνω, τινι Ἰσοκρ. 207Α, κτλ., Heind. εἰς Πλάτ. Φαίδωνα 60Ε· ὁ Νικίας τοιαῦτα παρακελευσάμενος, τοιούτους λόγους παρακελευστικοὺς εἰπών, Θουκ. 6. 69· κυρίως προτρέπω, παρορμῶ εἰς πρᾶξιν μήπω ἀρξαμένην, πρβλ. ἐπικελεύω· - ἀπολ., ἀμοιβαίως παραθαρρύνω καὶ παραθαρρύνομαι διὰ φωνῶν, Ἡρόδ. 9. 102· ἀλληλοις π. Ξεν. Ἀν. 4. 2, 11· ἐν ἑαυτοῖς π. Θουκ. 4. 25· πρβλ. διακελεύομαι. ΙΙΙ. τὸ ἐνεργ. εἶναι σπάνιον, οἷον ἐν Πολυβ. 7. 16, 2., 16. 20, 8· - ἀλλ’ ἔχομεν τὸν τύπον, παρακεκέλευστο, ἐπὶ παθητ. σημασίας, εἶχον δοθῆ διαταγαί, Ἡρόδ. 8. 93· τὰ παρακελευόμενα Πλάτ. Ἐπιστ. 333Α.