αἰτιατέον

Βίον πορίζου πάντοθεν πλὴν ἐκ κακῶν → Omni arte vitam quaere, dum ne ars sit mala → Ernähre dich auf jede Art, sofern sie gut

Menander, Monostichoi, 63

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: αἰτιᾱτέον	Medium diacritics: αἰτιατέον	Low diacritics: αιτιατέον	Capitals: ΑΙΤΙΑΤΕΟΝ
Transliteration A: aitiatéon	Transliteration B: aitiateon	Transliteration C: aitiateon	Beta Code: ai)tiate/on

English (LSJ)

verb. Adj.

A one must accuse, blame, X.Cyr. 7.1.11, Str.1.2.30. II one must allege as the cause, Pl.R.3790, Ti.57c, 87b, Arist.Mete.339a32.

αἰτιᾱτέον: ῥηματ. ἐπίθετον, πρέπει τις νὰ αἰτιᾶται, Ξεν. Κύρ. 7. 1, 11. ΙΙ πρέπει τις νὰ ἐπάγηται ὡς αἰτίαν, Πλάτ. Πολ. 379C, Τίμ. 57C, 87B.

1 hay que echar la culpa, hay que achacar θεούς X.Cyr.7.1.11, ἐκείνους Str.1.2.30.
2 hay que considerar como causa o causante τῶν ἀγαθῶν Pl.R.379c, cf. Ti.57c, 87b, Arist.Mete.339^a32.

αἰτιατέον (Α) αἰτιῶμαι
1. πρέπει κανείς να κατηγορεί
2. πρέπει κανείς να προβάλλει, να θεωρεί κάποιον ως αίτιο, ως υπεύθυνο.