πτολιπόρθιος
From LSJ
ῥᾴδιον φθείρειν φαρμακεύσεσιν ἢ ἀποτροπαῖς ἢ καὶ κλοπαῖς → easy to spoil by means of sorcery or diverting or theft
English (LSJ)
ον, = sq., of Odysseus, Od.9.504.
German (Pape)
[Seite 811] = πτολίπορθος, vom Odysseus, Od. 9, 504. 530.
Greek (Liddell-Scott)
πτολῐπόρθιος: -ον, = τῷ ἑπομ., ἐπὶ τοῦ Ὀδυσσέως, Ὀδ. Ι. 504, 530.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
destructeur de villes.
Étymologie: πτόλις, πέρθω.
English (Autenrieth)
(πέρθω): sacker of cities, epith. of gods and heroes (in the Od. only of Odysseus).
Greek Monolingual
-ον, Α πτολίπορθος
πτολίπορθος.
