ἔκβλητος

English (LSJ)

ον,

   A cast overboard, E.Hec.699.    II to be thrown out, νέκυες κοπρίων ἐκβλητότεροι Heraclit.96, cf. Ph.1.477 (Comp.).

German (Pape)

[Seite 754] ausgeworfen, Eur. Hec. 699; wegzuwerfen, Heraclit. fr. 43 Schol.; vgl. Poll. 5, 163.

Greek (Liddell-Scott)

ἔκβλητος: -ον, ἐρριμμένος ἔξω, ἔκβλητον, ἢ πέσημα φοινίου δορός; «ἐκβεβλημένον ὑπὸ τῆς θαλάσσης, ἢ πτῶμα ὑπὸ δορὸς φονικοῦ;» (Σχόλ.), Εὐρ. Ἑκ. 700. ΙΙ. ἀπόβλητος, ἀπορρίψιμος, νέκυες κοπρίων ἐκβλητότεροι Ἡράκλ. παρὰ Στράβ. 784, Πλούτ. 2. 669Α βρέφος ἔκβλητον, ἔκθετον, Εὐστ. 384, 25.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 rejeté;
2 qui doit être rejeté, mis au rebut.
Étymologie: ἐκβάλλω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1arrojadoa la orilla por el mar, de un cadáver, E.Hec.699, cf. Lyc.1079
•expulsado, desterrado τῆς ἰδίας χώρας Hippol.Dan.4.57, cf. Tat.Orat.9.4.
2 sent. dud. escogido, selecto κριοί PCair.Zen.771.13 (III a.C.).
II 1que debe ser arrojado o desechado, despreciable νέκυες κοπρίων ἐκβλητότεροι Heraclit.B 96, cf. Eus.LC 16.11 (p.253), ἐπειδὰν ‘γῆν καὶ τέφραν’ καὶ εἴ τι ἐκβλητότερον ἐμαυτὸν αἴσθωμαι Ph.1.477.
2 que puede ser expulsado o desterrado de pers., Arr.Epict.3.24.105.

Greek Monolingual

-ο (AM ἔκβλητος, -ον)
1. ο πεταμένος έξω, ο απόβλητος
2. αυτός που αξίζει να αποβληθεί ή να απορριφθεί
μσν.
φρ. «βρέφος ἔκβλητον» — έκθετο βρέφος.