ἄσυλος

English (LSJ)

ον,

   A safe from violence, inviolate, ἐπεὶ πᾶν ἐστιν ἄ. Parm.8.48; μενεῖς ἄ. E.Med.728; ἐκπεμπέτω ἄσυλον Pl.Lg.866d; of the persons of magistrates, D.H.7.45, 10.39; τὸ ἄ. right of sanctuary, GDI4940.13 (Allaria).    2 not liable to reprisals (cf. σῦλαι), IG9(1).333 (Locr.).    3 c. gen., γάμων ἄ. safe from marriage, E.Hel. 61.    II of places, γῆν ἄ παρασχεῖν make the land a refuge, Id.Med.387; ἱερὸν ὃ ἄσυλον νενόμισται Plb.4.18.10, cf. SIG635.5, BGU 1053ii9(i B. C.), etc.; ἄσυλον, τό, sanctuary, ib.304.28: metaph., νόμον τηρεῖν ἄ. OGI383.115 (Commagene, i B. C.); ἄ. γράμματα, στῆλαι, ib.8.110; so κόμην ἄ. φυλάξαι uncut, Philostr.VA4.16.

German (Pape)

[Seite 379] eigtl. ungeplündert, dah. unverletzlich, sicher, weil es im Schutz der Götter steht, Eur. Med 726; γῆ 387; Plat. Legg. IX, 866 d u. Sp.; ἀρχή, magistratus sacer, Dion. Hal. 7, 45; – γάμων ἄσυλος, ohne Anfechtung wegen der Ehe, Eur. Hel. 61.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non pillé ; qui ne peut être pillé ou violenté, inviolable.
Étymologie: ἀ, συλάω.

Spanish (DGE)

(ἄσῡλος) -ον
I 1inviolado, que no ha sufrido violencia de pers. μενεῖς ἄ. E.Med.728, de un náufrago εἰς τὴν ὑπερορίαν ἐκπεμπέτω ἄσυλον Pl.Lg.866d
•de cosas, fig. κόμη ... ἄσυλος cabellera intacta, no cortada Philostr.VA 4.16.
2 inmune a la requisa o al despojo τὸν ξένον ... τὰ ξενικὰ ἐ(θ) θαλάσας hάγɛ̄ν ἄσυλον IG 9²(1).717.4 (Lócride V a.C.)
•gener. inviolable del ser ἐπεὶ πᾶν ἐστιν ἄσυλον Parm.B 8.48, de la ley IGLS 1.115 (Comagene I a.C.), γράμματα IGLS 1.8 (I a.C.), ἐν στήλ[α] ις ἀσύλοις ἐχάραξα γνώμῃ θεῶν ἱερὸν νόμον IGLS 1.110 (I a.C.), ἄρχοντες D.H.10.39, cf. 7.45, κληρονομία Ast.Am.Hom.10.5.2.
3 a salvo de c. gen. γάμων E.Hel.61.
4 que ofrece inviolabilidad o derecho de asilo de lugares τὰν πόλιν καὶ τὰν χώραν ... ἄσυλον εἶμεν IG 9²(1).582.18 (III a.C.), τίς γῆν ἄσυλον ... ξένος παρασχὼν ῥύσεται τοὐμὸν δέμας; E.Med.387, ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἀσύλων τόπων μ[η] θένα ἐκσπᾶν PTeb.5.83 (II a.C.), cf. Mitteis Chr.105.2.9 (I a.C.)
•de templos, del de Asclepio en Cos IKios 18.6 (III a.C.), del de Ártemis en Luso, Plb.4.18.10, del de Apolo Ptoo IG 7.4135.6 (II a.C.), cf. Plu.2.760c
•como epít. de Ártemis en Perga IGR 3.797.2 (imper.), BSA 17.231
•fig. τὴν παιδείαν ... εἶναι ἱερὸν ἄσυλον Lyco 21.
II subst. τὸ ἄ.
1 derecho de asilo οὓς ἀπεστείλατε πρεσβεύσοντας περὶ τὠσύλῳ ICr.2.1.2B.4 (II a.C.).
2 refugio, asilo inviolable ἔπεισε ἐκ τοῦ ἀσύλου προελθεῖν LXX 2Ma.4.34, cf. POxy.1639.19 (I a.C.)
•santuario establecido por Rómulo como refugio de criminales, Virg.Aen.8.342, Liu.1.9.5
•fig. lugar de descanso, retiro, postulat asylum in ora Fronto Ep.166.

Greek Monolingual

ἄσυλος, -ον (Α)
1. (για πρόσωπα) απαραβίαστος, ασφαλής
2. (για τόπους) ιερός και απαραβίαστος, σεβαστός
3. το ουδ. ως ουσ. βλ. άσυλο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + συλώ (-άω) «λαφυραγωγώ, αφαιρώ, αρπάζω», ίσως κατά το πρότυπο του άτιμος, τιμώ].

Greek Monotonic

ἄσῡλος: -ον (σύλη)·
I. ασφαλής από τη βία, απαραβίαστος, λέγεται για πρόσωπα που αναζητούν προστασία, σε Ευρ.· με γεν., γάμων ἄσυλος, ο ασφαλής από το γάμο, στον ίδ.
II. λέγεται για τόπους, γῆν ἄσυλον παρασχεῖν, καθιστώ τη χώρα ασφαλές καταφύγιο, στον ίδ.